اقرار پاکستان، انکار طالبان؛ انتقال پاکستانی‌ها به افغانستان

 

عبدالرحمن رشید؛ معاون وزیر امور مهاجرین و عودت کنندگان طالبان اما می‌گوید که «امکان ورود هیچ تبعه خارجی به نام مهاجر افغان وجود ندارد.

 

به گفته او، افراد بازگشتی از پاکستان بر اساس برنامه به «محلات اصلی ‌شان انتقال داده می‌شوند، از هر ولایت و ولسوالی که باشند.»

 

او در گفتگو با بی‌بی‌سی افزوده که پیش از اسکان مجدد باید در ولایت‌های مرزی روند «ثبت و بایومتریک» انجام شود. همچنین در کابل و برخی ولایت ‌ها نیز اردوگاه های موقت ایجاد شده است تا آنها پیش از عزیمت به محل اصلی‌ «چند روز» در آنجا به سر برند.

 

افشاگری روزنامه پاکستانی یکبار دیگر گزارش ها درباره احتمال وجود یک توطئه مشترک پنهانی میان پاکستان و طالبان در پوشش اخراج گسترده پناهجویان و مهاجران افغان از آن کشور را تقویت می کند.

 

به باور کارشناسان، این گزارش نشان می دهد که آنچه جریان دارد، پیش از آنکه یک فاجعه حقوق بشری باشد، یک پروژه مخوف ضد امنیتی است که پیامدهای آن در میان مدت بر افغانستان تاثیرات منفی و مرگباری خواهد گذاشت. البته نباید انکار کرد که یکی از قربانیان بزرگ این پروژه، پناهجویان بی پناه افغان در پاکستان هستند که باید به صورت انبوه از آن کشور اخراج شوند تا این برنامه، بدون چالش، اجرایی شود.

 

دولت طالبان یک دولت فاقد ظرفیت و منابع، به شدت بحران زده و دچار سوء مدیریت است؛ اما در کمال شگفتی تاکنون با گشاده رویی و اختصاص سخاوتمندانه بودجه ای هنگفت و سرسام آور، پذیرای پناهجویان اخراج شده بوده و در این زمینه حتی موانعی مانند فصل سرما نیز نتوانسته اختلالی به وجود آورد. 

 

این یک معجزه نیست؛ بلکه بیانگر آمادگی قبلی طالبان به دستور پاکستان برای اجرایی شدن یک پروژه مشترک ضد امنیتی می باشد. به بیان روشن تر، طالبان بلافاصله پس از بازگشت به قدرت، خود را برای پذیرش ناقلین و مهاجرین پشتون تبار پاکستانی در مناطق غیرپشتون نشین کشور، آماده می کردند و ایجاد زیرساخت های مربوط به این آمادگی را روی دست گرفته بودند.

 

از سوی دیگر، ایجاد کمپ های «موقت» برای اسکان «چند روزه» افرادی که از پاکستان وارد کشور می شوند نیز نشان می دهد که این امر، برای پناهجویان اخراجی اهل افغانستان نیست؛ بلکه میزبانی از «مهاجران بیگانه» است که قرار است در قالب این پروژه در کشور ما مالک زمین و خانه شوند و برنامه های امنیتی مشترک طالبان و پاکستان را به پیش ببرند.

 

یکی دیگر از مواردی که این برداشت را تقویت می کند، وضعیت بحرانی و ملتهبی است که این روزها در بدخشان به وجود آمده است. بربنیاد گزارش ها، فصیح الدین فطرت؛ بلندپایه ترین مقام نظامی تاجیک تبار در وزارت دفاع طالبان، به دستور ملا هبت الله آخوندزاده؛ رهبر آن گروه، تحت فشار قرار گرفته، از سفر به ولایت زادگاهش منع شده، نیروهای وفادار به او در بدخشان، خلع سلاح می شوند و تسلیحات شان به قندهار فرستاده می شود و به جای آنان، طالبان پاکستانی و پشتون هایی که از پاکستان منتقل می شوند در مناطق مختلف بدخشان، جا به جا می شوند.

 

تنش جاری در بدخشان و تمرکز شدید پشتون های قندهاری وفادار به ملا هبت الله بر این ولایت، می تواند دلایل و انگیزه های مختلفی داشته باشد؛ از ترکیب قومی و جمعیتی این ولایت به مثابه پایگاه قدرت حزب جمعیت اسلامی تا مرز مشترک آن با تاجیکستان و پاکستان و همچنین معادن و گذرگاه محموله های بزرگ مواد مخدر به آسیای میانه و... با اینهمه، یکی از مهم ترین موارد، اراده رهبران پشتون تبار طالبان برای محدود کردن و کاهش قدرت طالبان غیرپشتون است که این امر از طریق تغییر ترکیب جمعیتی مناطق نفوذ آنها با گسیل و جا به جایی مهاجران پاکستانی و جنوبی، خلع سلاح نیروهای محلی وفادار به آنها و محصور کردن آنان در کابل صورت می گیرد.

 

با توجه به این واقعیت ها، علیرغم انکار مقام وزارت مهاجرین طالبان، گزارش اخیر روزنامه پاکستانی دان کاملا درست است که در پوشش پناهجویان افغان، اتباع پاکستانی هم به افغانستان فرستاده می شوند و این پروژه، کاملا امنیتی است که پیامدهای بسیار خطرناکی برای اقوام غیرپشتون کشور خواهد داشت و افغانستان را به سمت جنگ های جدید و خونین قومی هدایت خواهد کرد.

 

عبدالمتین فرهمند - جمهور