اسلام بی‌شمشیر؛ از دست‌نشانده امریکا تا سقوط به دامن چین

 

در این سفر وزیران خارجه تشکیلات خودگردان فلسطین، عربستان سعودی، اردن، مصر و اندونزیا و همچنین دبیرکل سازمان همکاری اسلامی شرکت خواهند کرد.

 

مائو نینگ؛ سخنگوی وزارت خارجه چین گفت که پکن با این هیات، درباره محافظت از غیرنظامیان و «حل و فصل عادلانه مساله فلسطین» گفتگو خواهد کرد.

 

فیصل بن فرحان؛ وزیر خارجه سعودی در این مورد گفته: «سفر این کمیته به کشورهای مختلف از روز دوشنبه آغاز خواهد شد. اولین مقصد چین است و بعد از آن به پایتخت‌های چند کشور دیگر خواهند رفت تا پیامی مبنی بر لزوم آتش‌بس فوری در غزه و ورود کمک بشردوستانه به این منطقه را منتقل کنند.»

 

چند روز پیش نیز سران کشورهای اسلامی و عربی نشستی «اضطراری» را درباره جنگ غزه برگزار کردند و در نهایت، خواستار آتش‌بس فوری و ارسال کمک‌های بشری به غزه شدند.

 

بسیاری از ناظران، نشست «اضطراری» سران کشورهای اسلامی و اتحادیه عرب در عربستان سعودی درباره فاجعه غزه را یک «شکست» تلقی کردند؛ زیرا این نشست، در نهایت هیچ تصمیمی برای نشان دادن واکنشی جدی و عملی به جنایات رژيم اسراییل و نسل کشی مستقیم و علنی مردم فلسطین، اتخاذ نکرد. 

 

رهبران شرکت کننده در نشست یادشده با وجود اینکه از منابع و ثروت عظیم اقتصادی، موقعیت ژئوپلیتیک و حتی حمایت های استراتژيک قدرت های بزرگ برای فشار بر اسراییل و امریکا و ایجاد تغییر در سرنوشت غم انگیز فلسطینی ها برخوردار اند، به وضوح باهم در خصوص بسیاری از مسایل اختلاف داشتند و همین امر نیز در نهایت سبب شد تا بیانیه پایانی این نشست به طور ناامیدکننده ای خنثی، بی خاصیت و فاقد هرگونه قدرتی برای نشان دادن عظمت جهان اسلام باشد.

 

شماری از ناظران، یکی از مهم ترین دلایل شکست رهبران جهان اسلام در نشست عربستان را وابستگی عمیق دولت های عربی به امریکا و اسراییل می دانند و می گویند که این دولت ها مایل نیستند جنگ جاری در غزه به نفع حماس تمام شود؛ زیرا این یک پیروزی برای کشورهایی مانند ایران، قطر و ترکیه خواهد بود؛ چیزی که عربستان و بلوک کشورهای هم‌پیمان آن به شدت با آن مخالف اند.

 

در پشت پرده حتی گزارش هایی وجود دارد مبنی بر اینکه برخی دولت های عربی عملا از اسراییل برای ادامه کشتار به بهانه نابودی حماس در غزه، حمایت می کنند و برای این رژيم، نفت، منابع مالی و حتی سلاح فراهم می کنند.

 

شاید به دلیل همین حمایت هاست که بنیامین نتانیاهو؛ نخست وزیر جنایتکار اسراییل، بارها در طول این جنگ از آنچه او «دولت های مدرن عربی» می خواند، تقدیر کرده و امریکا هم به طور مشخص از نقش آفرینی کشورهایی مانند مصر و اردن و قطر برای تسهیل روند آزادی اسرا و جلوگیری از گسترش جنگ، تشکر کرده است. افزون بر این، رژيم هایی مانند بحرین و امارات، رسما حملات حماس به اسراییل را محکوم کردند؛ نشانه ای واضح از اینکه آنها در جبهه اسراییل قرار دارند و از این رژيم در جنگ جاری قویا حمایت می کنند.

 

بنابراین، نشست ریاض، یکبار دیگر بر این باور، مهر تایید زد که رژیم های عربی عمدتا دست نشانده امریکا و گوش به فرمان اسراییل اند و از واشنگتن و تل آویو دستور می گیرند. 

 

این رژيم ها در عین حال، طی سال های اخیر روابط خود را با چین توسعه داده اند و این به دلیل تغییر معادلات مدیریت جهان از غرب به سمت شرق است که با قدرت گیری غیرقابل انکار پکن رخ می دهد.

 

بنابراین، سفر قریب الوقوع وزرای امور خارجه چند کشور عربی و رییس سازمان همکاری اسلامی به پکن، نه تنها نشانگر قدرت و اثرگذاری جهان اسلام به مثابه یک وزنه تعیین کننده در معادلات راهبردی جهان نیست؛ بلکه پرده ای دیگر از ذلت و خواری دولت های مسلمان را نمایان می کند؛ زیرا آنها که تاکنون دست نشانده امریکا بودند، اینک برای سقوط به دام و دامن ابرقدرت جدید یعنی چین، آماده می شوند.

 

موقعیت ذلت بار رژيم های سرسپرده عربی و اسلامی، وضعیت اسلام بدون شمشیر است؛ اسلام بی اقتداری که تن به تسلط کفر داده و برای بقای رژيم های مزدور عرب، یا دست نشانده امریکا می شود و یا به دامن چین سقوط می کند.

 

نقش چین اما در بحران غزه به اندازه ای نیست که سرنوشت جنگ و صلح را تعیین کند. با وجود اینکه چینی ها تاکنون حملات حماس را محکوم نکرده و در برابر تلاش های امریکا برای ایجاد یک اجماع جهانی در توجیه و حمایت از تجاوز و نسل کشی و جنایات رژيم اسراییل در غزه نیز ایستاده و بر راه حل «دو دولت» تاکید کرده است؛ اما جنگ جاری در غزه یا با اراده امریکا متوقف می شود و یا کشتار بی رحمانه اسراییل تا زمانی ادامه می یابد که هزاران نفر دیگر هم قتل عام شوند و این باریکه مزدحم به ویرانه ای غیرقابل سکونت تبدیل شود.