کشتار شیعیان، داعش یا طالبان؟

پولیس طالبان در کابل می‌گوید در پی یک انفجار در منطقه «مهتاب‌قلعه» دشت ‌برچی در غرب پایتخت، در یک موتر «کاستر»، دست‌کم «هفت نفر» کشته شده‌اند.
 
خالد زدران؛ سخنگوی پولیس طالبان در کابل همچنین اعلام کرد که ۲۰ نفر دیگر در این انفجار زخمی شده‌اند.
 
او افزود که ماموران امنیتی به محل رسیده‌اند و جزئیات بیشتر بعداً اعلام می‌شود.
 
هنوز هیچ گروهی مسئولیت این انفجار را نپذیرفته‌اند.
 
حدود دو هفته قبل نیز یک انفجار در داخل یک کلپ ورزشی در همین ناحیه رخ داد که در آن حداقل ۴ نفر کشته شده و ۹ تن دیگر زخم برداشتند.
 
در گذشته داعش مسئولیت بسیاری از این گونه حملات را در مناطق شیعه نشین پذیرفته بود.
 
ماه گذشته نیز انفجاری در مسجد امام زمان شهر پلخمری؛ مرکز ولایت بغلان رخ داد که در نتیجه به گفته مقام های طالبان، هفت تن کشته شدند و ۱۵ تن دیگر زخم برداشتند؛ اگرچه منابع مردمی آمار واقعی را چندین برابر بیشتر از طالبان اعلام کردند.
 
مسئولیت حمله بر مسجد شیعیان را گروه داعش پذیرفته بود؛ داعشی که طالبان بارها ادعا کرده اند که سرکوب، تضعیف و حتی نابود شده و دیگر یک تهدید امنیتی محسوب نمی شود. پس پرسش این است که غیرنظامیان بی دفاع شیعه را چه کسی می کشد؟ نمازگزاران، مردم عادی، ورزشکاران، مسافران شهری، مردان، زنان و کودکانی که نه مسلح اند و نه علیه هیچ گروه مسلح یا غیرمسلح دیگر، تهدید محسوب می شوند، چرا بی پروا و بی رحمانه هدف قرار می گیرند و گروه گروه کشته می شوند؟
 
روی سخن با داعش نیست؛ زیرا طالبان می گویند که داعش دیگر در افغانستان حضور ندارد و اگر حضور هم داشته باشد، قدرت ندارد؛ پس مخاطب مستقیم این سوال ها خود طالبان هستند؛ آنهایی که ادعا می کنند که به جنگ های چند ده ساله پایان داده اند، امنیت را تامین کرده اند، مسئول تامین مصونیت تمام شهروندان کشور هستند و پیوسته از استقرار صلح و ثبات و آرامش در تمام نقاط کشور، اطمینان می دهند.
 
اما وقتی از پلخمری تا دشت برچی، غیرنظامیان بی دفاع شیعه، آماج خونبارترین حملات تروریستی و جنایت های هولناک و ضد انسانی قرار می گیرند، ادعاهای پیشگفته طالبان، یا دروغ و پروپاگندا است و یا به جز خود آنها هیچ طرف دیگری در این کشتار هدفمند و سیستماتیک، دست ندارد.
 
هیچگونه ابهامی وجود ندارد. حملات خونبار مورد اشاره تنها در عرض سه ماه در مراکز شهری تحت کنترل طالبان رخ داده که از این میان، دو حمله در کابل پایتخت بوده که از نظر امنیتی، نقطه تمرکز قدرت طالبان است؛ بنابراین، پرسش های یادشده، بسیار جدی است و پاسخ شفاف، صریح و مسئولانه به آنها نشان خواهد داد که یا طالبان قادر به مهار و نابودی داعش و استقرار امنیت سراسری نبوده و نیستند و یا اینکه حلقات مشخصی در درون تشکیلات آن گروه به طور مستقیم در کشتار شیعیان دست دارند و این پروژه خونین که مصداق بارز نسل کشی است را از دوران جمهوریت تاکنون ادامه داده اند.
 
در هردو صورت، مردم طالبان را مسئول می دانند و این آنها هستند که باید پاسخ بگویند و یا به دلیل دروغ پراکنی، تبلیغات دروغین، نشر اکاذیب و ناتوانی در تامین امنیت شهروندان عادی، محاکمه و مجازات شوند و یا به جرم ارتباط با تروریست های تکفیری و ارتکاب نسل کشی و کشتار مردم بی گناه با اهداف فرقه گرایانه، مورد پیگرد قضایی قرار بگیرند.
 
به هر حال، اکنون زمان حکومت های فاسد کرزی و اشرف غنی و حضور نیروهای اشغالگر خارجی نیست که از سازمان های استخباراتی دولتی تا نهادهای جاسوسی خارجی و تا گروه های بدنام تروریستی پشت نقاب داعش، پنهان شوند و با فرافکنی و دروغ از زیر بار مسئولیت های کیفری کشتارهای بی رحمانه خود علیه شیعیان، فرار کنند. اکنون دوره طالبان است؛ گروهی که می گوید امنیت را مستقر و ناامنی های مرگبار را مهار کرده است. پس خودشان در قبال کشتار شیعیان مسئول اند؛ یا به دلیل اهمال و غفلت و ناتوانی و ناکارآمدی، و یا به جرم تبانی با تروریزم تکفیری و نسل کشی مستقیم شیعیان با اتکا به گرایش های فرقه ای و عقده های قومی یا عقاید مذهبی.
 
نرگس اعتماد - جمهور