طالبان در ارزگان؛ نسل‌کشی با شعار شریعت

بخش حقوق‌‌ بشر هیأت معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان (یوناما) در گزارش جدید خود گفته که بین ماه‌های جولای و سپتامبر سال جاری میلادی، دست‌کم ۶ نفر از باشندگان هزاره‌ی ولسوالی خاص ارزگان ولایت ارزگان از سوی افراد ناشناس کشته شده‌اند.
 
این نهاد حداقل پنج مورد از رویدادهای تخریب اموال شامل تخریب وسایط نقلیه، خانه‌ها و محصولات زراعتی باشندگان هزاره‌ ولسوالی خاص ارزگان را تأیید کرده است.
 
یوناما همچنین گفته که دست‌کم دو رویداد لت‌وکوب‌ باشندگان هزاره‌ این ولسوالی را توسط افراد ناشناس تأیید کرده است.
 
یوناما تایید کرده که گزارش‌هایی نیز وجود داشت که افراد طالبان در این قضایا دست دارند.
 
در این گزارش آمده که در ۱۶ ماه سپتامبر سال جاری میلادی یک هیأت که شامل نمایندگان دفتر نخست‌وزیر، وزارت‌ عدلیه، وزارت دفاع و ریاست عمومی استخبارات طالبان می‌شد به ارزگان خاص سفر کرده و با نمایندگان هزاره‌ها، پشتون‌ها و مسئولان محلی خود در این مورد صحبت کردند و پس از سفر این هیأت، ۱۶ نفر بازداشت شده‌اند و منتظر محاکمه هستند.
 
این یکی از معتبرترین گزارش ها درباره نسل کشی پنهانی است که رژيم طالبان علیه هزاره ها و شیعیان راه اندازی کرده و همچنان ادامه دارد.
 
محتوای این گزارش می تواند در محاکم بین المللی و نشست های جهانی درباره حقوق بشر، مورد استفاده و استناد قرار بگیرد.
 
بنابراین، سازمان هایی مانند یوناما که به طور مستقیم و مستقل، تایید می کنند که طالبان و قبایل پشتون تبار مورد حمایت آنها رأسا با انگیزه های قومی و تباری دست به پاکسازی مناطق بومی مردم هزاره می زنند، آنها را هدف قرار می دهند، اموال و املاک شان را تخریب می کنند و با استفاده از بی رحمانه ترین شیوه ها درست به سبک کاری که صهیونیست های غاصب طی ۷۵ سال گذشته در سرزمین های فلسطینی انجام داده اند، مردم را مجبور به کوچیدن از سکونتگاه های اجدادی شان می کنند، تنها مسئول انتشار گزارش های بی پشتوانه و فاقد پیامدهای حقوقی و کیفری نیستند.
 
این گزارش ها باید به مجامع جهانی ارائه شود و از سوی سازمان های مدافع حقوق بشر به عنوان سند جنایت و نسل کشی رژيم طالبان، مورد پیگرد کیفری قرار بگیرد.
 
طالبان ممکن است یافته های این گزارش را مانند همیشه رد کنند و آن را دور از واقعیت و بی بنیاد بخوانند؛ اما واقعیتی که وجود دارد این است که آنها تاکنون هیچ واکنشی به نسل کشی هزاره ها و شیعیان و کشتار بی رحمانه ای که در ارزگان خاص جریان دارد، نشان نداده اند. این رویکرد، مؤید دو نکته مهم است: یکی اینکه طالبان خودشان در این رویدادها دست دارند و دوم اینکه نه تنها اراده ای برای توقف این وضعیت وجود ندارد؛ بلکه چه بسا در پشت پرده دست های قوی کار می کنند که هدف شان کوچاندن بومیان هزاره و تصاحب املاک و اموال آنها توسط پشتون هاست.
 
از سوی دیگر، این واقعیت های تلخ، یادآور وقایع تاریخی مشابه در گذشته است؛ اما چون در گذشته این رویدادها مستند نشده و از سوی دیگر، نهادهای ناظر حقوق بشر نیز در گذشته به اندازه امروز وجود و حضور نداشته اند، دادخواهی یکجانبه قربانیان به جایی نرسیده؛ اما امروزه که هم مستندات به سادگی قابل دسترس هستند و هم سازمان های حقوق بشری با نظارت مستمر در حال ارزیابی عملکرد رژيم های حاکم و گروه های قومی تمامیت خواه و جاه طلب و جنایتکار اند، وضعیت نباید صرفا با انتشار گزارش، به حال خود رها شود و عدالت برقرار نشود.
 
افزون بر این، سیاستی مشابه علیه سایر اقوام ساکن کشور نیز در جریان است. به طور مشخص، ازبک ها و تاجیک ها هم در معرض پیامدهای احیای بی محابا و اعمال عریان این سیاست قرار دارند و حتی گزارش هایی نیز درباره کوچاندن اجباری ساکنان روستاها و ولسوالی های ازبک یا تاجیک نشین در جوزجان، فاریاب، تخار و... منتشر شده است.
 
بنابراین، افزون بر سازمان های جهانی، قومیت های هدف در داخل کشور نیز وظیفه دارند که از همه ابزارهای ممکن برای افشاگری، دادخواهی و تامین عدالت درباره نسل کشی با شعار شریعت که طالبان در حال انجام آن هستند، استفاده کنند و اجازه ندهند که یکبار دیگر، تاریخ تلخ نسل کشی و کوچ اجباری اقوام دیگر، در سکوت تکرار شود.
 
عبدالمتین فرهمند - جمهور