در غزه چه می‌گذرد؟ شاهزاده‌های نفتی کجا هستند؟

مقام‌های درمانی در نوار غزه با انتشار بیانیه‌ای در تلگرام گفتند که شفاخانه های غزه «کاملا فروپاشیده ‌اند.»
 
در این بیانیه نوشته شده: «ما تایید می‌کنیم که ۱۲ شفاخانه و ۳۲ مرکز بهداشتی غیرقابل استفاده شده‌اند و ما می‌ترسیم تعداد بیشتری هم در ساعت‌های آتی به دلیل تمام شدن سوخت، غیر قابل استفاده شوند.»
 
این بیانیه همچنین هشدار داده است: «باز بودن درهای شفاخانه‌ها به معنای توانایی آن‌ها در دادن خدمات بهداشتی به خیل مجروحان نیست.»
 
در این بیانیه از جامعه جهانی برای تامین سوخت شفاخانه‌ها درخواست کمک شده و از آن‌ها خواسته که «گروه‌های متخصص پزشکی را برای نجات مجروحان» حملات وحشیانه رژيم اسرائیل بفرستند.
 
این بیانیه همچنین از «تمامی همکاران بازنشسته و داوطبان با هر تخصصی» خواسته که سریعا راهی شفاخانه‌ها شوند.
 
به جز این، روایت های هولناک و تکان دهنده زیادی از وضعیت جاری در داخل غزه وجود دارد. به عنوان نمونه تنها در یک روز ۷۰۰ فلسطینی که اغلب آنها زنان و کودکان هستند، در حملات بی رحمانه رژيم جنایتکار تل آویو شهید شده اند.
 
مردم برای یک لقمه نان و جرعه ای آب، تقلا می کنند. ناظران از داخل غزه هشدار می دهند که جنگ بر سر نان میان مردم، شدت می گیرد و هرکسی ممکن است دیگری را به خاطر یک قرص نان در خیابان بکشد.
 
آب هم نیست. کودکان، زنان باردار، سالمندان، هزاران هزار مجروح، هیچکس به آب کافی دسترسی ندارد. گزارش شده که در مواردی یک مجموعه صد نفری تنها سه لیتر آب دارند!
 
فاجعه بار است. در این میان، هیچ جای امنی وجود ندارد. رژیم تروریست اسراییل، پناهگاه های غیرنظامیان، مکاتب، مساجد، کلیساها و شفاخانه ها را دیوانه وار هدف قرار می دهد. این رژيم وحشی، گویی هیچ نقشه ای برای جنگ ندارد و تنها هدف آن تحمیل کشتار و ویرانی و گرسنگی و فاجعه بیشتر بر ساکنان غزه است.
 
در این میان، هیچ انگیزه ای وجود ندارد که نشان از ابتکاری منطقه ای برای مهار این رژيم خون آشام داشته باشد. شاهزاده های نفتی عرب در سکوت نفرت انگیزشان، همچنان سرگرم عیاشی و خوش گذرانی اند. شماری از آنها تنها به یک محکومیت ساده اکتفا کرده اند. هیچ اقدامی برای مهار اسراییل صورت نگرفته، حتی نشست های اضطراری منطقه ای مانند نشست وزرای خارجه کشورهای اسلامی و یا نشستی که با حضور رهبران عرب و اروپایی و شرکت دبیر کل سازمان ملل متحد در مصر برگزار شد هم تاکنون تغییری در وضعیت وحشتناک جاری ایجاد نکرده است.
 
با این حال، آتش خشم و اعتراض، خیابان های خاورمیانه و سراسر جهان را درنوردیده و هر روز بر دامنه و گستره آن افزوده می شود. این همان چیزی است که بیشتر از جنایت های اسراییل در غزه، شاهزاده های نفتی عرب را به ترس و تکاپو وامی دارد.
 
در روزهای گذشته، گزارش های متعددی از حرکت جوانان معترض عراقی به سمت مرزهای اردن و حرکت جوانان اردنی به سمت مرز با کرانه باختری و سرزمین های اشغالی، منتشر شده است. اینها همه نشان می دهد که یک بسیج عمومی سراسری در خاورمیانه در حال شکل گیری است.
 
حتی مقام های امریکایی و اروپایی نیز درباره آنچه در ادبیات خودشان «گسترش افراط گرایی» در خاورمیانه می خوانند نگران اند و درباره پیامدهای آن برای امنیت رژيم اسراییل و منافع هژمونیک غرب در دنیای عرب، هشدار می دهند.
 
از سوی دیگر، اقدامات جنایتکارانه رژيم اسراییل در غزه نیز که با حمایت و مدیریت مستقیم امریکا و قدرت های اروپایی صورت می گیرد، ترس از تشدید تنفر اعراب از اسراییل و غرب را به دنبال داشته است.
 
تحلیلگران غربی و صهیونیستی به وضوح درباره پیامدهای بلندمدت این وحشی گری های هولناک و جنایت های جنون آمیز، هشدار می دهند و به کارگزاران این رژیم جنایتکار، توصیه می کنند که به امید «نابودی کامل حماس» مقاومت را در سراسر سرزمین های فلسطینی و حتی فراتر از آن کل خاورمیانه و جهان اسلام، گسترش ندهد.
 
دامنه واکنش ها حتی از خاورمیانه هم فراتر رفته و در حال حاضر، دستگاه های استخباراتی و امنیتی اروپا و امریکا در حال برنامه ریزی برای مقابله با آنچه «حملات ناشی از نفرت» می خوانند هستند. در امریکا یک صهیونیست ۷۱ ساله کودک ۶ ساله مسلمان فلسطینی تبار را با ۲۶ ضربه چاقو کشت و مادرش را زخمی کرد. چند روز بعد، رییس یک کنیسه یهودی به ضرب چاقو در خیابان کشته شد.
 
این نشان می دهد که جنایت ها و فجایع تکان دهنده جاری در غزه و فراتر از آن، بی پاسخ نخواهد ماند؛ حتی اگر اسراییل وحشی همچنان به کشتار بی پروا ادامه دهد، حتی اگر غرب با تاکید بر ترجیع بند مضحک و دروغین «حق دفاع از خود» بر حمایت بی شرمانه اش از این جنایات پافشاری کند و حتی اگر شاهزاده های بی غیرت نفتی عرب، همچنان سکوت گورستانی پیشه کنند.
 
نرگس اعتماد - جمهور