به گزارش
خبرگزاری جمهور، هیات معاونیت سیاسی سازمان ملل متحد در افغانستان بامداد امروز چهارشنبه(اول اسد) در گزارشی گفته که آسیبپذیری لرزهای افغانستان ریشه در محیط پیچیده تکتونیکی آن دارد. این کشور در لبه صفحه تکتونیکی اوراسیا قرار دارد که از شمال با صفحه هند و از جنوب با صفحه عربستان هممرز است.
این پیکربندی زمینشناسی، فعالیتهای لرزهای قابل توجهی را به ویژه در مرکز افغانستان، جایی که کابل در آن واقع شده است، هدایت میکند. پایتخت به دلیل نزدیکی به گسل چمن، با بالاترین خطر لرزهای در بین شهرهای افغانستان روبرو است. شهرنشینی سریع و شیوههای ساخت و ساز ناامن، آسیبپذیری آن را افزایش داده و تأثیر بالقوه زلزله را افزایش داده است.
سایر مراکز شهری بزرگ نیز درجات مختلفی از خطر لرزهای را تجربه میکنند. جلالآباد از نظر تاریخی با زلزلههای مکرر در مقیاس بزرگ روبرو بوده است، در حالی که ولایت بدخشان، در شمال شرقی، در نزدیکی سیستمهای گسلی اصلی مانند منطقه لرزهای پامیر-هندوکش، منطقهای که به خاطر زلزلههای با کانون عمیق شناخته میشود، قرار دارد. مزار شریف، که دورتر از فعالیتهای لرزهای واقع شده است، با خطر کمتری، تقریباً نصف کابل، روبرو است.
هرات، در نزدیکی گسل هریرود، در معرض خطر متوسطی قرار دارد و زلزلههای سال 2023، علیرغم نرخ لغزش پایین، ظرفیت آن را برای خسارات قابل توجه برجسته میکند.
قندهار، واقع در جنوب شرقی، به دلیل فاصلهاش از خطوط گسل اصلی، همچنان کمترین فعالیت لرزهای را در بین این شهرها دارد.
گسلهای چمن، هریرود، بدخشان مرکزی و درواز، مهمترین تهدیدات لرزهای در افغانستان هستند که هر کدام قادر به ایجاد زلزلههایی با بزرگی ۷ یا ۸ ریشتر هستند.
نقشههای خطر نشان میدهند که بیشترین احتمال لرزش شدید در شمال شرقی افغانستان و در امتداد سیستم گسل چمن است، با احتمال ۲۰ درصد یا بیشتر لرزش با شدت VIII (مخرب) در مقیاس مرکالی اصلاحشده در ۵۰ سال آینده. اگرچه برخی از مناطق ممکن است شدت لرزهای قویتری را تجربه کنند، اما تراکم جمعیت نسبتاً کمتر آنها، تأثیر کلی را در مقایسه با کابل کاهش میدهد. تمرکز جمعیت و زیرساختها در کابل، اولویتبندی آن را در برنامهریزی احتمالی توجیه میکند.
در طول ده سال گذشته، بیش از 600 هزار نفر در افغانستان تحت تأثیر زلزله قرار گرفتهاند که به طور متوسط سالانه 188 نفر در اثر آن جان خود را از دست دادهاند.