بحران سوءتغذیه در افغانستان با کاهش ۶۰ درصدی کمک‌های برنامه جهانی غذا

 

این نهاد سازمان ملل متحد اعلام کرده که کاهش منابع مالی، این سازمان را مجبور به کاهش چشمگیر کمک‌های غذایی و درمانی کرده است. این کاهش به‌ویژه در مناطق دورافتاده و محروم، تأثیرات منفی گسترده‌ای بر سلامت عمومی به‌جا گذاشته است.

 

طبق این گزارش، زنان باردار و کودکان زیر پنج سال بیش از سایر گروه‌ها در معرض خطرات ناشی از سوءتغذیه، از جمله بیماری‌ها و مرگ‌ومیر، قرار دارند. 

 

برنامه جهانی غذا تأکید کرده که در صورت تداوم این وضعیت، نرخ سوءتغذیه در ماه‌های آینده به طور قابل‌توجهی افزایش خواهد یافت و می‌تواند به بحران‌های جدی‌تر در بخش بهداشت و درمان منجر شود.

 

این گزارش همچنین به چالش‌های موجود در مناطق روستایی اشاره دارد، جایی که بسیاری از خانواده‌ها به دلیل دسترسی محدود به خدمات بهداشتی و ناتوانی در تأمین نیازهای اولیه غذایی، با سوءتغذیه مزمن دست‌وپنجه نرم می‌کنند. تحولات سیاسی اخیر و کاهش کمک‌های بشردوستانه بین‌المللی نیز این بحران را پیچیده‌تر کرده است.

 

برنامه جهانی غذا اعلام کرده که در تلاش برای پاسخ به نیازهای فزاینده، منابع خود را به مناطق بحرانی‌تر تخصیص داده، اما این اقدامات به دلیل محدودیت‌های مالی، قادر به پوشش کامل نیازهای فوری نیست. 

 

این سازمان همچنین از جامعه جهانی خواسته است تا با تقویت همکاری‌های بین‌المللی و افزایش حمایت مالی، از تشدید این بحران انسانی جلوگیری کنند.

 

هشدار ملل متحد:

سازمان ملل متحد هشدار داده که بدون تأمین فوری منابع مالی کافی، این بحران می‌تواند در کوتاه‌مدت زندگی میلیون‌ها نفر، به‌ویژه زنان و کودکان، را به خطر بیندازد. 

 

برنامه جهانی غذا تأکید کرده که برای جلوگیری از افزایش سوءتغذیه و مشکلات بهداشتی، حمایت فوری از برنامه‌های غذایی و درمانی ضروری است.

 

تلاش‌های جاری:

برنامه جهانی غذا و سایر سازمان‌های بشردوستانه در حال رایزنی برای جذب منابع مالی بیشتر و همکاری با شرکای بین‌المللی هستند. 

 

با این حال، محدودیت‌های موجود مانع از دستیابی به نتایج مطلوب شده است. این سازمان خواستار اقدام فوری جامعه جهانی برای جلوگیری از وخامت بیشتر اوضاع شده است.

 

بحران سوءتغذیه در افغانستان، به‌ویژه در میان زنان و کودکان، به یک وضعیت اضطراری تبدیل شده است. 

 

بدون مداخله فوری و حمایت مالی کافی، این بحران می‌تواند پیامدهای جبران‌ناپذیری برای سلامت عمومی و آینده میلیون‌ها نفر در کشور به دنبال داشته باشد.