بامیان؛ هزینه جغرافیا برای تاریخ

قرار است بخشی از درآمد استخراج معادن ولایت بامیان برای حفظ و ترمیم آثار تاریخی این ولایت مصرف شود.
کبیر دادرس؛ رئیس اطلاعات و فرهنگ بامیان گفته که این طرح از سوی یونسکو پیشنهاد شده و تطبیق آن از سوی وزارت معادن صورت خواهد گرفت.
وی افزود با عملی شدن این طرح بودجه کافی برای حفاظت و ترمیم آثار باستانی بامیان فراهم خواهد شد.
او می گوید امیدوار است که عملی شدن این طرح در سال نو خورشیدی شروع شود؛ زیرا همزمان با آن بامیان به عنوان پایتخت فرهنگی سازمان همکاری کشورهای جنوب آسیا-سارک- اعلام شده است.
هیاتی از سازمان علمی و فرهنگی ملل متحد – یونسکو – در افغانستان به منظور بررسی جوانب مختلف این طرح به بامیان سفر کرده است.
گفته می شود این هیات از معدن آهن حاجی گک و برخی معادن دیگر این ولایت از جمله معادن ذغال سنگ بازدید خواهد کرد.
معدن آهن حاجی گگ از معادن بزرگ افغانستان است که در ولایت بامیان قرار دارد.
یونیسکو تا دوماه دیگر این طرح را به گونه رسمی در اختیار دولت افغانستان قرار می دهد.
همان گونه که در خبرها نیز آمده است این پیشنهاد نخستین بار از سوی سازمان علمی، فرهنگی و آموزشی ملل متحد –یونیسکو- ارائه شده و روشن نیست که آیا اساسا مورد پذیرش حکومت افغانستان قرار می گیرد یاخیر.
با این حال، آنچه عملیاتی شدن این پیشنهاد را قریب به یقین می سازد، تامین هزینه بازسازی آثار تاریخی و سرمایه های باستانی بامیان، از مجرای استخراج منابع طبیعی و ذخایر زیرزمینی این ولایت محروم و فقیر است.
بامیان برای سال ۲۰۱۵ به عنوان پایتخت فرهنگی سازمان همکاری های کشورهای جنوب آسیا –سارک- نام گذاری شده است و این، فرصت بی نظیری است؛ تا کسانی که دلسوزانه و مسؤولانه برای آبادانی این ولایت محروم و دورافتاده، تلاش می کنند و در این راستا، مجدانه سعی می کنند‌ تا حصار بلند انحصارگرایی، تبعیض، بی عدالتی قومی و بی توجهی متعمدانه ای که ریشه در یک تاریخ تعصب و تبعیض دارد را بشکنند، بیشتر از پیش، توجه دولت مرکزی را به این ولایت امن اما محروم، جلب کنند.
پیشنهاد یونیسکو نیز در همین جهت، به منظور آنکه مورد تایید و قبول دولت مرکزی و وزارت معادن قرار گیرد، نیاز به مبارزه، ممارست و تلاش پیگیر و پایدار نهادهای مدنی، کانون های فرهنگی، احزاب و تشکل های سیاسی، جنبش های دانشجویی و سازمان های اجتماعی دارد تا دولت مرکزی ناگزیر شود با عبور از یک تاریخ تبعیض و دوگانه رفتاری و ستمکاری ملی در حق بامیان و ساکنان صلح جو و متمدن آن، سرمایه ها و ذخایر عظیم و ارجمند جغرافیایی آن را در خدمت احیای تاریخ درخشان، پرافتخار و سرشار از سربلندی و سرافرازی برای مردم بامیان، همه افغانستان و چه بسا کلیت جامعه بشری قرار دهد.
نام گذاری بامیان به عنوان پایتخت فرهنگی مجموعه کشورهای عضو سارک در سال ۲۰۱۵ و همچنین پیشنهاد کاربردی و عملیاتی سازمان علمی، فرهنگی و آموزشی یونیسکو، دو فرصت بی نظیری برای رشد و پیشرفت و شکوفایی و شکوه این ولایت باستانی و پرافتخار است؛ در غیر آن، هم مردم بامیان می دانند و هم کسانی که سال ها در راستای احیا و احقاق حقوق مدنی و شهروندی مردمان محروم و ستم دیده این ولایت مبارز کردند، تلاش ورزیدند و جهاد نمودند، به نیکی دریافته اند که توجه به بامیان به مثابه یک ولایت باستانی متعلق به تاریخ تمدن بشری، کاری نیست که در دستور کار حکومت مرکزی قرار گیرد و نارسایی در این زمینه به اندازه ای فراوان و گسترده است که حتی از همان کسانی که سال ها به نام بامیان و بامیانی، کام شخصی و سیاسی و حزبی خود را برآوردند و وقتی به جایی رسیدند راه خود را از مردم خویش جدا کردند نیز امیدی برای جلب توجه دولت مرکزی به بامیان و نیازمندی های حداقلی این مردم قانع و فروتن و راضی به آنچه هست، نمی رود.
بی توجهی تبعیض آمیز و ستمکارانه در حق بامیان به مثابه یک ولایت امن و آکنده از فرصت های بی نظیر برای پیشرفت و توسعه و آبادانی و رفاه و رشد، طی این سال ها به اندازه ای وسیع و عمیق بوده که به نظر می رسد از عمال و مزدوران خودفروخته پاکستانی که ناجوانمردانه کمر به درهم شکستن پیکره های بی جان صلصال و شمامه بستند، تا مؤسسات و سازمان ها و کشورهای کمک کننده خارجی، دولت های کرزی و احمدزی تا رهبران فرصت طلب قومی و والی های بیکار و بی کفایت، برای این منظور، دست به دست هم داده اند.
سیدعلی حسینی- خبرگزاری جمهور