ملایعقوب و سراج الدین قهرمانان جدید افغانستان

اختلافات طالبان قندهاری و مشرقی، اختلاف حقانی ها و طالبان، اختلاف هبت الله و سراج الدین، تقسیم بندی طالبان به افراطی و میانه رو و... عناوینی هستند که گاهی ما را به سمت یک تحلیل غلط و یک امیدواری نابجا می برند. این تحلیل و فریب رسانه ای، فضا را برای تداوم حاکمیت و ساختار طالبانی بر افغانستان فراهم می سازد و اذهان را به مرور زمان برای پایداری و سلطه درازمدت طالبان مهیا می کند.

در این دو سال که از حاکمیت طالبان گذشت هر نوع پَلَشتی و قید و بست و تحکّم و ستم موجود، از جانب تحلیلگران و نویسندگان ما و حتی از جانب بخشی از طالبان ربط داده شد به یک نفر ملای مفلوک اما ستمگر بنام مولوی هبت الله آخوندزاده امیرالمؤمنین امارت اسلامی؛

در تحلیل های ساده لوحانه، مولوی هیبت الله کسی است که مخالف تعلیم و تحصیل دختران است، کسی است که مخالف اشتغال زنان است، همو مخالف شیعیان و اقلیت های قومی و مذهبی است، همو مخالف شادی و تفریح و سفر زنان است. هبت الله کسی است که عامل بستن و شکنجه جوانان و مخالفان است، کسی که مخالف جهان و جهانیان است. کسی که عامل همه نوع پلشتی و عقب ماندگی و انزوا و انزجار است. کسی که مانع حکومت فراگیر است و... اما بقیه طالبان همگی خوب و مهربان هستند. یعنی اکنون بخشی از رهبران طالبان، همه شرارت و زشتی و خُبث و تنگ نظری ها را به امیرالمؤمنین شان نسبت می دهند و خودشان را از آن همه پلشتی ها تبرئه می کنند. از دید آنها گویا هیبت الله همه قدرت را انحصار کرده و با خودش به قندهار برده است.

پشت این قضیه، بازی بزرگی در جریان است؛ همان بازی بزرگ و کثیفی که توسط زلمی خلیلزاد در دوحه انجام شد و توسط امریکا به کام طالبان ریخته شد. تداوم همان شعار تکمیل فصل ناتمام است که توسط اشرف غنی فراری داده می شد.  

این فریبکاری، بخشی از فرایند تطهیر و قهرمان سازی طالبان است. بسیار ساده لوحانه است که فریب گفته ها و کمپاین سراج الین حقانی را بخوریم که گویا با تصمیم هیبت الله مخالفت می کند و مدعی است که تعصب قومی ندارد و از انحصار انتقاد می کند و نصیحت می نماید. و بعد غربی ها گزارش می دهند که مشکل از قندهار است، ملایعقوب و سراج الدین خوب و میانه رو هستند و سراج الدین نقش پادشاه ساز را برای ملایعقوب دارد.

اشتباه است اگر کسی بپندارد که ملایعقوب بهتر از ملا هبت الله است. بسیار کژاندیشانه است اگر گمان کنیم که هبت الله و طالبانِ افراطی اگر حذف شوند طالبانی مانند ملایعقوب و ملاکبیر و ملامتقی و ملاهای کر و کور و چاق و لنگ و حقانی ها و سراج الدین، میانه رو هستند و حکومتی ایده آل برای افغانستان تشکیل خواهند داد که زیر سایه حاکمیت ملایعقوب زنان کار کنند و دختران درس بخوانند و پول باشد و کار باشد و...

کرزی و اشرف غنیِ در تعصب و حذف سیستماتیک هرگز به گَرد پای ملایعقوب و سراج الدین نخواهند رسید. مکتب دیوبندیه، مدرسه حقانیه و سیستم استخباراتی مخوف و بی رحم تحت امر حقانی ها و طالبان به اصطلاح میانه رو، مردم افغانستان را نابود خواهند کرد. حقانی ها قریب به 5000 نفر نیروی انتحارگر آماده انتحار دارند که هر لحظه آرزوی شهادت دارند و همین اکنون خود را تحت نام داعش با دستور خلیفه صاحب حتی در میان نیروهای خودی و دشمنان درونی شان هم منفجر می کنند؛ آنچنانکه در بدخشان کردند!

پروژه داعش سازی همین اکنون در مراکز شبکه حقانی در همین شهر کابل نیز جریان دارد. نمونه واضح آن، مرکز بزرگ نظامی حقانی در منطقه افشار سیلو و در مرکز شهر کابل!

آیا سراج الدین بهتر از هیبت الله و متساهل تر از امیرالمؤمنین شان است؟ آیا خلیفه واقعا تابع امیرالمؤمنین شان است؟ اگر هست چرا هزاران نیروی جنگی خود را در اردوی هیبت الله ادغام نمی کند و چرا پنج هزار نیروی استشهادی خود را تحویل رهبر طالبان نمی کند؟

سراج الدین بسیار حریص تر و خشک تر و خشن تر و کشنده تر از هیبت الله است که گوشه انزوا اختیار کرده و زندگی صوفیانه دارد و درس اخلاق هم می دهد. خلیفه ی حقانی خیلی خودخواه تر از آنست که حکومت فراگیر تشکیل دهد و قدرت و سیاست و حکومت را در آزمون انتخاب مردم رها کند.

سراج الدین از اخلاق چه می فهمد! ملایعقوب از مدارا چه می داند؟ هرکدام شان هزاران نیروی نظامی فدایی دارند که به خون مردم افغانستان تشنه اند و از آزار بر مردم لذت می برند و برای کسب قدرت و برتری، از ریختن خون همدیگر نیز دریغ نمی ورزند.

چرا ما باید اسیر تبلیغات دروغین حقانی و ملا یعقوب بشویم و چرا باید بازهم فریب بازی امریکا را بخوریم که همه تقصیرها را به گردن هیبت الله و حلقه قندهار می اندازد و از ملایعقوب و سراج الدین حمایت می دارد و برای آنان رسماٌ تبلیغ می کند و ماهانه دهها میلیون دالر مخفیانه به آنها می پردازد. امریکا همین حالا ماهانه هفت میلیون دالر فقط به استخبارات طالبان و به ملا وثیق پول می پردازد. همین اکنون دهها عضو سازمان استخباراتی امریکا در هتل سرینا و آریانا حضور و فعالیت دارند و در تماس مستقیم با ملایعقوب، مولوی وثیق و سراج الدین حقانی هستند و بعد تمام تبلیغات شان برضد ملاهای قندهاری است و برای سوار شدن بر شانه های ملاهای جوان طالبان بازی هایی همچون تحریم و تبلیغات و فشارهای کذایی را برای تحمیق و ارعاب بیشتر رهبران جوان طالب در کنگره و سنای امریکا به راه می اندازند تا از آنان مزدوران بی مایه ای همچون اشرف غنی بسازند.

 تمام فشار امریکا بر طالبان صرفا با نیت رام کردن و مطیع ساختن آنان است. برای امریکا نه حقوق زن مهم است و نه حکومت فراگیر و نه دموکراسی و نه آزادی اوغانها. برای امریکا مزدورپروری مهم است؛ این مزدور خواه اشرف غنی باشد، خواه کرزی باشد، خواه عبدالله باشد و خواه ملایعقوب و هیبت الله و حقانی ها باشند؛ تفاوتی میان مزدورها نیست و مزدور به هر اندازه که قدرتمندتر باشند بهتر است و چه بهتر از مزدوری برای امریکا که کمربند انتحاری هم بپوشد و همسایگان را هم مدام تهدید کند و به هر طرف حمله کند؛ چنین مزدوری بهتر از مزدورهای بی خاصیتی همچون دکتورعبدالله و اشرف غنی است. لذا فراموش نکنیم که امریکا هرگز مزدوری بهتر از طالب، مطیع برای خود پیدا نخواهد کرد.

در این حالت نهایت بلاهت است که هنوز هم منتظر اقدام از جانب امریکا باشیم و انتظار معجزه از بایدن و ترامپ داشته باشیم. ما نیاز به آگاهی و بیداری داریم. نیاز به شناخت داریم و در سایه این آگاهی نیاز به عمل داریم؛ عملی که از دل توده ها و جغرافیای خود ما بیرون شود.

نسخه امریکا برای آینده نظام و سیاست در افغانستان حالا آفتابی شده است. برای امریکا آینده ی افغانستانِ تحت رهبری ملایعقوب و حقانی ها زیباتر از افغانستانِ دموکراتیک غنی و کرزی است. حالا صحنه برای امریکا زیباتر و ارزانتر و بی دردسرتر از قبل شده است. دیگر کسی نیست که امریکایی ها را بکشد، سربازی از امریکا در افغانستان نیست که کشته شود؛ حالا امریکا به جای سرباز، کارشناس دارد، به جای میلیاردها دالر، چند میلیون دالر می پردازد و به جای جِت و تانک و پایگاه، رهبرانی در اختیار دارد که هرکدام شان هزاران فدایی در خدمت منافع امریکا در افغانستان و منطقه دارند. امریکا حالا به جای مهره های مریض و مفسد و مفلوکی همچون اشرف غنی و کرزی؛ سراج الدین و ملایعقوب و ملا وثیق و ملاهایی دارد که هرکدام شان زور دارند اما عقل ندارند. ادعای جهاد و آزادی و استقلال می کنند ولی بی نهایت استعداد مزدوری دارند. ببینید که برای تعامل و ارتباط با امریکا چه کارها که نمی کنند!

ملاهای طالب، زیر نگاه آرام و لبخند رضایت امریکایی ها تروریست های مخوف را از وزیرستان، در شمال افغانستان جابجا می کنند و ترکیب فرهنگی و عظمت تاریخِ فرهنگی یک سرزمین را با ناقلین و جابجایی های قومی با خاک و خون یکسان می کنند تا کاری را که خود امریکا در 20 سال نکرد و نتوانست، طالب به انجام برساند.

قهرمانِ امروز افغانستان، دیگر احمدشاه مسعود نیست، مزاری نیست، استاد ربانی نیست، جنرال رازق و کاظمی و احمدخان سمنگانی نیست؛ قهرمان امروز افغانستان از میان جادوی چراغ رسانه های امریکا و انگلستان و پاکستان بیرون خواهد شد. بسیار نرم و آهسته و زیرکانه از سراج الدین و ملایعقوب و ملاهای جوان طالبان قهرمان سازی می شود.

ما نیاز به بیداری و آگاهی و اتحاد و همگرایی برای نجات خودمان داریم. اوج بدبختی ماست که نگاه مان به امثال تام وست ها و خلیلزادها باشد.

حسینی مدنی- خبرگزاری جمهور