روزنامه *اکونومیک تایمز* در گزارشی، دیدار و گفتوگوی تلفنی مقامات ارشد هند با طالبان، ازسرگیری صدور ویزا برای شهروندان افغان و اجازه ورود به موترهای باربری افغانها به این کشور را نشانههایی از «عادیسازی» تدریجی روابط دهلینو با طالبان دانسته است.
این روزنامه هندی تأکید کرده که غرب باید برای جلوگیری از تسلط کامل چین بر منطقه، از روابط نزدیک میان هند و طالبان استقبال کند.
این روزنامه نوشته که این اقدامات، پیامی معنادار به طالبان منتقل کرده است: خشم هند متوجه طالبان، متحدان سابق ارتش پاکستان، نیست.
هفته گذشته دهلینو اعلام کرد که صدور ویزا برای شهروندان افغان را ازسر گرفته است. *اکونومیک تایمز* نوشت که «این تصمیم نشانه تغییری گستردهتر در سیاست هند است.»
بر بنیاد آنچه از سوی روزنامه هندی *اکونومیک تایمز* مطرح شده، مقامات دهلینو انتظار دارند که طالبان حساب پاکستان را از افغانستان جدا بدانند، سوابق دوستی خود با اسلامآباد را نادیده بگیرند و رابطه با هند را مستقل از خصومت دیرپای هندیها با پاکستانیها در نظر آورند.
با این حال، همانگونه که در یادداشت این روزنامه نیز بازتاب یافته، ترمیم روابط دهلینو با طالبان آسان نبوده است؛ زیرا هند از یکسو متحد استراتژیک جمهوری اسلامی افغانستان محسوب میشد که توسط طالبان سرنگون شد و از جانب دیگر طالبان رابطه راهبردی با اسلامآباد داشت. یکی از اهداف پایهگذاری طالبان توسط اسلامآباد مقابله با نفوذ هند در افغانستان بود.
بنابراین، نادیده گرفتن همه این واقعیتها و مهمتر از همه، مهندسی یک رابطه مستقل میان طالبان و هند کاری پیچیده، دشوار و مستلزم درایت دیپلماتیک از سوی دو طرف بوده است. چیزی که به نظر میرسد در حال حاضر تا حدود زیادی محقق شده؛ به همین دلیل، هندیها میگویند که در این زمینه به اندازهای موفق عمل کردهاند که حتی در تقابل نظامی اخیر میان پاکستان و هند نیز طالبان بهطور آگاهانهای از موضع بیطرف وارد شدند و برخلاف انتظارات، در دعوای میان یک کشور مسلمان با یک کشور غیرمسلمان جانب کشور اسلامی را نگرفتند.
نکته مهم این است که رسانههای هندی به طور هدفمند بر این نکته تأکید میکنند که غرب باید به منظور جلوگیری از سیطره چین بر افغانستان و منطقه، از ترمیم و توسعه روابط میان طالبان و هند حمایت کند و به پروژه هندیها برای فاصله انداختن میان طالبان و پاکستان از یکسو و طالبان و چین از جانب دیگر کمک برساند.
این انتظار تا حدود زیادی منطقی به نظر میرسد، زیرا چینیها عملاً در حال توسعه نفوذ و تحمیل هژمونی خود بر افغانستان، پاکستان و سایر کشورهای منطقه—بهجز هند—هستند و یکی از اهداف راهبردی این روند نیز جلوگیری از نفوذ متقابل هندیها بر معادلات منطقهای است.
نشستهای سهجانبه اخیر که به ابتکار چین به منظور ترمیم و بازسازی رابطه طالبان و پاکستان در کابل و پکن برگزار شد، در نتیجه آخرین دور از این نشستها طالبان و پاکستان توافق کردند که روابط دیپلماتیک خود را در سطح سفیر ارتقا دهند و چین نیز به درخواست پاکستان مبنی بر توسعه دهلیز اقتصادی پاکستان-چین به افغانستان پاسخ مثبت داد. این بخشی از ابتکارات موفقیتآمیز چینیها به منظور مدیریت روابط خارجی طالبان با پاکستان و کاهش تنشها میان دو طرف برای تحمیل هژمونی چین بر هر دو کشور ارزیابی میشود.
با این حال، کارشناسان میگویند که علیرغم تلاش هند برای جلب حمایت غرب از ابتکار خود برای نزدیک شدن به طالبان و دور کردن رژیم حاکم بر کابل از پکن و اسلامآباد، هنوز درباره اراده قدرتهای غربی برای توجه به خواستههای هندیها تردیدهای جدی وجود دارد. بخشی از این تردیدها ناشی از قدرت بلامنازع چین در مدیریت معادلات منطقهای به نفع خود است و بخشی دیگر نیز به روابط پیچیده استخباراتی، امنیتی و سیاسی پاکستان با نهادهای جاسوسی و دولتهای غربی بازمیگردد.
محمدرضا امینی – جمهور