غرب و طالبان؛ از معامله دولت‌ها تا اعتراض در خیابان‌ها

24 جدی 1401 ساعت 22:38

برای غرب اهمیتی ندارد که در خیابان ها، رسانه ها و افکار عمومی چه می گذرد؛ بلکه روابط غرب با طالبان مانند گذشته جریان دارد و قدرت های غربی همچنان برای استفاده ابزاری از نام طالبان برای پیشبرد اهداف استراتژیک خود در حوزه بدنام کردن اسلام، تقویت رویکردهای افراط گرایانه و تروریستی در منطقه، گسترش و صدور تروریزم و بنیادگرایی به کشورهای همسایه افغانستان، فشار بر رقبا و دشمنان شان در آسیا و جهان و... ادامه می دهند.


فعالان حقوق زنان افغانستان در شهرهای مختلف جهان در اعتراض به سیاست‌ های زن ستیزانه طالبان، همزمان در چندین شهر اروپا گردهمایی برگزار کردند.
 
بنا بر گزارش ‌ها، تظاهرات در شهرهای لندن، برلین، بروکسل، فرانکفورت و استکهلم برگزار شده است.
 
شرکت ‌کنندگان با حمل شعارهایی علیه طالبان، خواسته‌های خود از جامعه جهانی و کشورهای غربی را مطرح کردند.
 
فرهاد دریا شب گذشته در فیسبوک خود فراخوان برگزاری تظاهرات در «بیش از ۵۰ شهر بزرگ جهان» داده بود.
 
این در حالی است که روز جمعه شورای امنیت سازمان ملل نیز در نشستی از طالبان خواست که «فرامین ظالمانه علیه زنان و دختران» را لغو کند.
 
پیشتر خبرهایی نیز درباره «اعمال فشار» امریکا بر شورای امنیت برای محکوم کردن اقدامات طالبان علیه زنان، منتشر شده بود.
 
با اینهمه انتظار نمی رود که این اقدامات نمادین و تبلیغاتی، تغییری مؤثر در موضع طالبان علیه دختران و زنان، ایجاد کنند؛ کما اینکه ذبیح الله مجاهد؛ سخنگوی طالبان نیز در پاسخ به نشست شورای امنیت تصریح کرده که آنان براساس «شریعت» عمل می کنند و در این زمینه، تسلیم فشارها نمی شوند.
 
اما آنچه طالبان را به ایستادگی بر موضع خود، تحریک می کند، پایبندی متعصبانه شان به اصول «شریعت» نیست؛ بلکه زد و بندهای پنهان شان با قدرت های بزرگ است.
 
به بیان روشن تر، طالبان به خوبی می دانند که اعتراض در خیابان ها، انتقاد در رسانه ها یا حتی بیانیه های محکومیت دولت ها، رویکرد واقعی غرب در قبال آن گروه نیست. آنها از این امر، آگاه اند که برای غرب، طالبان تنها جریان مورد اعتماد برای تحقق پروژه های ایدئولوژيک، امنیتی و سلطه گرانه آن در افغانستان و منطقه محسوب می شود و درست به همین دلیل، آنها بار دیگر توانستند به قدرت بازگردند.
 
برای اثبات درستی این برداشت می توان به عملکرد دولت های غربی و سازمان های بین المللی وابسته به آنها در قبال طالبان نگاه کرد. علیرغم موضع گیری های زن ستیزانه و غیرانسانی طالبان، تقریبا هیچ تغییر ملموسی در روابط طالبان و غرب در سطح کلان به وجود نیامده است.
 
قدرت های غربی که در شرایط مشابه با استفاده از تمام قدرت، دولت متخاصم را هدف قرار می دهند و از همه امکانات و ابزارهای سیاسی، اقتصادی، امنیتی، استخباراتی، نظامی، تبلیغاتی و فرهنگی شان برای این امر سود می برند، درباره طالبان، تاکنون صرفا به صدور بیانیه های محکومیت و حداکثر، توقف فعالیت چند سازمان امدادرسان بسنده کرده اند.
 
درخواست ها برای تحریم گسترده طالبان نیز تاکنون با سکوت و بی اعتنایی قدرت هایی مانند امریکا مواجه شده و حتی ارسال بسته های پول نقد به طالبان که پیشتر تصور می شد، قطع یا موقتا متوقف شده، کماکان ادامه دارد و به تازگی یک بسته ۴۰ میلیون دالری دیگر در اختیار طالبان قرار گرفت؛ اگرچه یوناما مدعی شده که این پول ها در اختیار طالبان قرار نمی گیرد؛ اما هیچکس این دروغ بزرگ را باور نخواهد کرد.
 
با توجه به این رویکردها برای غرب اهمیتی ندارد که در خیابان ها، رسانه ها و افکار عمومی چه می گذرد؛ بلکه روابط غرب با طالبان مانند گذشته جریان دارد و قدرت های غربی همچنان برای استفاده ابزاری از نام طالبان برای پیشبرد اهداف استراتژیک خود در حوزه بدنام کردن اسلام، تقویت رویکردهای افراط گرایانه و تروریستی در منطقه، گسترش و صدور تروریزم و بنیادگرایی به کشورهای همسایه افغانستان، فشار بر رقبا و دشمنان شان در آسیا و جهان و... ادامه می دهند.
 
به جز کمک های پیدا و پنهان امریکا، شرکای راهبردی آن و سازمان های تابعه مانند سازمان ملل متحد و... به طالبان، نکته دیگری که امید تحقق مطالبات معترضان به ویژه زنان و دختران مظلوم افغانستان را به حداقل می رساند این است که غرب و در رأس آن امریکا پیش از این می دانست که طالبان چیست و نسبت به زنان و دختران، چه مواضعی دارد و بازگرداندن آن به قدرت، چه پیامدهای مهیب و فاجعه آمیزی برای زنان و دختران خواهد داشت؛ اما علیرغم این درک، طالبان را به قدرت رساند و به این ترتیب به آرمان های انسانی میلیون ها زن و دختر این سرزمین، خیانت کرد.
 
بنابراین، اعتراضات جاری علیه طالبان باید یک هدف دیگر نیز داشته باشد؛ هدفی که در سایه پروپاگندای رسانه ها، انبوه بیانیه های محکومیت و بازی های ریاکارانه قدرت ها و سازمان های غربی، مغفول مانده و نادیده گرفته می شود و آن، محکومیت امریکا، دیگر قدرت های غربی و سازمان ملل به عنوان حامیان واقعی طالبان و رژيم های حامی تروریزم در منطقه است.
 
نرگس اعتماد - جمهور


کد مطلب: 157069

آدرس مطلب: https://www.jomhornews.com/fa/note/157069/

جمهور
  https://www.jomhornews.com