۰

طالبان و چالش بزرگ جنبش زنان

جمعه ۳۰ میزان ۱۴۰۰ ساعت ۰۸:۴۹
برای نیروهای مسلح طالبان که تازه از کوه به شهر آمده اند و هنوز آداب زندگی مدنی را نمی‌دانند و با تحولات ۲۰ سال گذشته آشنایی چندانی ندارند حضور زنانی که لباس های رنگی می پوشند، حجاب را بر بنیاد خوانش طالبانی رعایت نمی کنند و خواستار حقوق خویش در حوزه کار، آموزش و فعالیت های سیاسی و اجتماعی هستند غیرقابل قبول است.
طالبان و چالش بزرگ جنبش زنان
شماری از زنان معترض، روز پنج‌شنبه ۲۹ میزان در کابل تظاهرات کردند. آنها خواستار حق کار و آموزش و توجه به نیازمندان شدند.
 
افراد طالبان با گزارشگران با خشونت برخورد کرده و مانع تهیه گزارش از تظاهرات زنان در کابل شدند.
 
یکی از شعارهای آنها این بود که "آموزش را سیاسی نکنید".
 
به گفته یکی از زنان معترض "ما جسورانه شعار دادیم؛ اما گاردهای طالبان با شلاق و باتوم برقی دختران را لت و کوب کرده و گوشی‌های تلفن برخی را شکستند."
 
یکی دیگر از برگزارکنندگان این تجمع گفت که "زنان نباید از طالبان بترسند، آنها باید برای حقوق خود مبارزه کنند."
 
از ابتدای حاکمیت طالبان تاکنون صدای زنان معترض بلندتر از همیشه بوده است. آنها با شجاعت به خیابان‌ آمده و خواستار حقوق خویش از دولت طالبان شده اند.
 
با توجه به تصویر و تصوری که از طالبان وجود دارد این رویکرد مطالبه گرانه زنان معترض، عمیقا قابل ستایش است و ناشی از شجاعت بزرگ زنانی است که دیگر نمی خواهند به گذشته بازگردند و حقوق اساسی و انسانی خویش را می‌خواهند.
 
اگرچه نیروهای طالبان تاکنون با توجه به استندردهای خودشان از مدارای نسبی در برخورد با زنان معترض استفاده کرده اند؛ اما به نظر می‌رسد که ادامه این نوع خواسته ها و اعتراضات خیابانی طالبان را مجبور به استفاده از زور برای خاموش کردن صدای زنان معترض خواهد کرد.
 
برخوردهای خشونت بار اخیر با معترضان زن و گزارشگرانی که این نوع تظاهرات را پوشش می‌دهند خود گواه آن است که آستانه تحمل طالبان در کنار آمدن با واقعیت های جدید جامعه افغانستان بسیار پایین است.
 
از جانب دیگر، برای نیروهای مسلح طالبان که تازه از کوه به شهر آمده اند و هنوز آداب زندگی مدنی را نمی‌دانند و با تحولات ۲۰ سال گذشته آشنایی چندانی ندارند حضور زنانی که لباس های رنگی می پوشند، حجاب را بر بنیاد خوانش طالبانی رعایت نمی کنند و خواستار حقوق خویش در حوزه کار، آموزش و فعالیت های سیاسی و اجتماعی هستند غیرقابل قبول است.
 
چندی پیش که اعتراضات اوج گرفت و طیف های گوناگون برای طرح مطالبات خود به خیابان ریختند، وزارت امور داخله طالبان که از سوی چهره بحث برانگیزی به نام سراج‌الدین حقانی رهبری می‌شود برپایی هرگونه تظاهرات را ممنوع اعلام کرد. به رغم این ممنوعیت اما زنان شجاع افغانستان همچنان به خیابان می‌آیند و شعار می‌دهند و اعتراض می‌کنند. این به معنای وجود یک جنبش هرچند کوچک از زنان مطالبه‌گری است که نمی خواهند به ۲۰ سال پیش برگردند و نورم و نظم برخاسته از خوانش سختگیرانه و خشونت بار طالبان از اسلام را برتابند.
 
در حال حاضر تنها حربه طالبان، جلوگیری از پوشش رسانه‌ای اعتراضات زنان است. آنها با خشم و خشونت، خبرنگاران و گزارشگران و تصویربردارانی را که این نوع راهپیمایی های اعتراضی را پوشش می‌دهند ساکت می کنند و به این ترتیب می‌خواهند صدای زنان معترض به گوش جهانیان نرسد.
 
با این وجود به نظر می‌رسد که این شیوه خشونت بار، کار طالبان را در مواجهه با این جنبش جدید دشوارتر می‌کند؛ زیرا جلوگیری از نشر اخبار و اشاعه اطلاعات درباره جنبش های اعتراضی در عصر فراگیری رسانه های همگانی و شبکه‌های اجتماعی، تلاشی بیهوده و مذبوحانه است که به هیچ نتیجه ای نمی انجامد، جز آنکه برداشت افکار عمومی از خشونت طالبانی را به یقین تبدیل کند.
 
اینهمه در حالی است که اغلب قدرت‌های جهانی رعایت حقوق بشر و مشارکت زنان در ساختار قدرت و فعالیت‌های اجتماعی و فرهنگی آنان مانند کار و آموزش را از پیش شرط های اساسی خود برای به رسمیت شناختن دولت جدید طالبان اعلام کرده اند. به این ترتیب کار طالبان برای مهار زنان معترض بسیار دشوار است. آنها ناگزیر اند این جنبش جدید را به رسمیت بشناسند و به مطالبات آن به‌طور مسئولانه گوش فرادهند و اصلاحات گسترده سیاسی و اجتماعی را در سیاست‌های اصولی خویش به نفع زنان مطالبه گر به راه اندازند و احکام سخت‌گیرانه و برداشت‌های منحصر به فرد خود از اسلام را تعدیل کنند. در غیر آن اگر همچنان به سرکوب صداهای معترض ادامه دهند و با جلوگیری از پوشش رسانه ای اعتراضات زنان تلاش کنند جلو بازتاب جهانی این اعتراضات را بگیرند ممکن است هزینه های سنگین تری بپردازند و بار دیگر به انزوای تاریک دوره اول حاکمیت شان بازگردند.
 
نرگس اعتماد – جمهور
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما *

پربازدیدترین