۰

برای بقا؛ طالبان و امریکا علیه داعش؟

پنجشنبه ۵ حمل ۱۴۰۰ ساعت ۱۳:۳۱
بر بنیاد آنچه از سوی آدام اسمیت بیان شده، داعش بهانه خوبی برای تحقق این هدف است. امریکا احتمالا خطر داعش را برای قدرت طالبان، بزرگنمایی خواهد کرد و توانایی طالبان برای مقابله با این خطر را به چالش خواهند کشید.
برای بقا؛ طالبان و امریکا علیه داعش؟
آدام اسمیت؛ رئیس کمیته نیروهای مسلح این مجلس گفت دولت امریکا همزمان راه های رسیدن به توافقی با طالبان برای حفظ یک نیروی ضد تروریستی برای مقابله با داعش در افغانستان را بررسی می کند.
 
او گفت که با جیک سالیوان؛ مشاور امنیت ملی بایدن، و لوید آستین؛ وزیر دفاع امریکا، درباره خروج از افغانستان صحبت کرده است.
 
آقای اسمیت گفت: "به هیچ وجه نمی توان بیش از ۱۰ هزار سرباز را ظرف شش هفته خارج کرد" و افزود که "وظیفه شماره یک" دولت بایدن گفتگو با طالبان درباره حفظ نیروهای تحت فرماندهی امریکا برای مدتی کمی بیشتر است.
 
او گفت: "دولت بایدن می خواهد در مورد تمدید ضرب الاجل اول می مذاکره کند و بعد حداقل این گزینه را بررسی کند که آیا طالبان نظرش را عوض کرده... چون آنها تقریبا همانقدر که با دولت افغانستان می جنگند مشغول نبرد با داعش هستند."
 
این قابل پیش بینی بود که امریکایی ها به طور کامل از افغانستان خارج نشوند یا دست کم راه هایی را برای بقا یا بازگشت سریع و محدود باز بگذارند.
 
این همان چیزی است که اهمیت راهبردی موقعیت ژئوپلیتیک افغانستان اقتضا می کند و همین اهمیت نیز امریکا و هم پیمانانش را به افغانستان کشانده است؛ درست همانطور که زمانی شوروی و پیش از آن انگلیس را به اشغال افغانستان واداشته بود.
 
حتی ترامپ که توافق یکجانبه دوحه را با طالبان امضا کرد و در آن به خروج کامل و زمان بندی شده نظامیان امریکایی از افغانستان، تعهد صریح داد، بارها اعلام کرد که شاید امریکا حضور استخباراتی خود در افغانستان را حفظ کند. او همچنین بارها اعلام کرد که امریکا هر زمانی که احساس کند، تهدیدی وجود دارد یا خطری در کمین است «به سرعت بازخواهد گشت».
 
این تنها یک هشدار برای استحکام تعهدات طالبان در برابر امریکا نبود؛ بلکه بخشی از برنامه و استراتژی بلندمدت امریکایی ها به منظور حفظ سلطه خود بر افغانستان بود و همچنان هست.
 
اظهارات تازه آدام اسمیت؛ عضو ارشد مجلس نمایندگان امریکا پس از گفتگوی او با مقام های ارشد امنیتی دولت بایدن نیز نشان می دهد که این استراتژی همچنان پا بر جاست و امریکا مصمم است تا راهی برای بقا و حضور پایدار در افغانستان به منظور تأمین هژمونی همیشگی اش پیدا کند.
 
در این میان، احتمالا یکی از دلایل روند طولانی ارزیابی توافق دوحه از سوی جو بایدن، دست یافتن به رهیافت یا بهانه ای برای بقا و حضور است.
 
بر بنیاد آنچه از سوی آدام اسمیت بیان شده، داعش بهانه خوبی برای تحقق این هدف است. امریکا احتمالا خطر داعش را برای قدرت طالبان، بزرگنمایی خواهد کرد و توانایی طالبان برای مقابله با این خطر را به چالش خواهند کشید.
 
برای این منظور، شاید از این پس، شاهد افزایش تحرکات منسوب به داعش در افغانستان باشیم؛ تحرکاتی که بخشی از آن باید قدرت و نفوذ و سلطه سرزمینی گروه طالبان را هدف قرار دهد.
 
این در حالی است که بر بنیاد ارزیابی های منابع امنیتی، داعش در افغانستان، شناسه ای کاذب و پوششی توجیه‌کننده برای توجیه جنایت های طالبان است و میان طالبان و داعش به عنوان دو نشانی گمراه کننده از واقعیتی یگانه، هم به لحاظ منابع حمایت کننده و هم از جهت همکاری‌های سازمانی شبکه های تروریستی، ارتباطات و پیوندهایی وجود دارد.
 
بر اساس این ارزیابی ها، شبکه حقانی که بازوی نظامی طالبان محسوب می شود، ارتباطات پیچیده ای نیز با داعش دارد. ضمن آنکه پاکستان به مثابه منبع مادر برای تولید و توسعه تروریزم، همزمان بر طالبان و داعش و شبکه حقانی و القاعده و دیگر گروه های تروریستی فعال در افغانستان نفوذ و کنترل دارد و به سادگی می تواند از آنها در راستای تحقق اهداف هژمونیک خود بهره برداری کند.
 
البته در این میان، قدرت هایی مانند روسیه، اتهام های صریح و سنگینی را مبنی بر حمایت گسترده و سازمان دهی شده از داعش بر امریکا وارد کرده اند؛ اتهام هایی که هنوز به طور مستند، قابل احراز نیست؛ اما قراین و نشانه های فراوانی وجود دارد که نشان می دهد داعش از حمایت قدرت های بزرگ برخوردار است و در سایه همین حمایت ها نیز توانسته از یک گروهک منزوی و مطرود به نیرویی خطرناک برای امنیت افغانستان و منطقه تبدیل شود.
 
به هر حال، ظاهرا امریکا مصمم است تا سیطره محدود و راهبردی خود بر افغانستان را همچنان حفظ کند؛ اما اینکه آیا طالبان با این خواسته، کنار می آیند یا نه، هنوز مشخص نیست. طالبان پیش از این، اعلام کرده اند که تنها با خروج کامل قوای خارجی بر بنیاد توافق دوحه، حاضر به صلح و برقراری آتش بس هستند. از سوی دیگر، این گروه از حمایت کشورهایی برخوردار است که با ادامه حضور نیروهای امریکایی در افغانستان، کاملا مخالف اند. به عنوان نمونه، روسیه به تازگی بار دیگر از امریکا خواست از افغانستان طبق توافق دوحه، خارج شود.
 
بنابراین اگر امریکا به هر بهانه ای حضور محدود خود در افغانستان را حفظ کند، این تصمیم می تواند مسیر جنگ و صلح را تغییر دهد و مجهولات تازه ای را بر این معادله پیچیده اضافه کند.
 
محمدرضا امینی - جمهور
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما *

پربازدیدترین