چرا تروریست ها به دانشجویان حمله می کنند؟

مقام‌های امنیتی کابل تایید می‌کنند که حوالی ساعت ۷ صبح روز جمعه، یک انفجار انتحاری در مقابل ورودی دانشگاه کابل، رخ داده است.
 
فردوس فرامرز؛ سخنگوی پولیس کابل گفت که مهاجم انتحاری سوار بر موتر نوع کرولا در مقابل ورودی دانشگاه کابل مواد همراهش را منفجر کرده است.
 
وحیدالله مایار؛ سخنگوی وزارت صحت عامه هم گفته که ۸ نفر کشته و ۳۳ زخمی شده‌اند.
 
وزارت داخله نیز با تأیید این آمار گفته که کشته‌شد‌ه‌ها و زخمیان این رویداد همه دانشجویان و افراد غیر نظامی هستند.
 
ماه قبل نیز در نتیجه یک انفجار انتحاری در دروازه ورودی دانشگاه نظامی مارشال فهیم در حوزه پنجم کابل دست‌کم شش نفر کشته و ۱۶ نفر دیگر زخمی شدند.
 
نصرت رحیمی؛ سخنگوی وزارت داخله در صفحه تویتترش نوشته که معلومات ابتدایی این نهاد نشان می‌دهد این انفجار از سوی گروه طالبان انجام شده است؛ اما گروه طالبان گفته هیچ ربطی با این رویداد ندارد.
 
طالبان یا داعش، هیچ تفاوتی نمی کند. پرسش مهم این است که چرا تروریست ها اخیرا نوک پیکان حملات خود را به سمت دانشجویانی نشانه رفته اند که نه مسلح اند و نه بخشی از بدنه دولت یا نیروهای خارجی محسوب می شوند.
 
آیا این امر را می توان در ادامه دشمنی تروریست ها با کتاب و قلم و آموزش و تحصیل، ارزیابی کرد و در شمار آماج قرار گرفتن مراکز آموزشی و مکاتب و معلمان و دانش آموزان و کانون های فرهنگی قرار داد؟
 
شاید از یک منظر، این پاسخ هم درست باشد. به هر حال، برای گروه های وحشی و خون آشامی مانند داعش و طالبان و...، آموزش تنها به چند تفسیر غلط از محکمات قرآن بربنیاد خوانش افراطی ایدئولوژي انحرافی وهابیت و اسلام سعودی – پاکستانی و در نهایت، فراگرفتن اصول استفاده از سلاح برای «جهاد» علیه مسلمانان و کشتار کور غیر نظامیان محدود می شود و لا غیر.
 
اما این بدون تردید، در زمینه هدف گرفتن دانشجویان در کابل، همه حقیقت را منعکس نمی کند.
 
دانشگاه کابل، مدتی است که دیگر کانون امن و مصونی برای تروریست ها و افراط گرایان اشاعه دهنده اصول ایدئولوژيک تکفیر و ترور و وهابی گری نیست. شماری از استادان و دانشجویان مبلغ داغش و افراط گرایی، بازداشت شده اند و نگاه ها نسبت به این طیف در حال ظهور، عمیقا تغییر کرده است.
 
از این منظر، می توان ادعا کرد که یک نبرد فکری و گفتمانی پنهان و پیچیده میان افراطی گری و تکفیر و ترور با میانه روهای منتقد خوانش افراطی از دین، آغاز شده است.
 
حمله های اخیر بر دانشجویان نیز بی ارتباط با این رویدادها نیست. این حمله ها در عین حال، جدیت تهدید و خطری را بازگو می کند که از دانشگاه کابل به مثابه یک مرکز بزرگ علمی و آکادمیک، یک تله مرگبار ترور تشکیل داده است.
 
دانشجویان بی گناهی که این روزها قربانی حمله های هدفمند تروریست ها می شوند، بخشی از قربانیان این نبرد بزرگ فکری، فرهنگی و ایدئولوژيک هستند. معنای این سخن آن است که تروریست ها بقای هسته های تبلیغاتی خود در درون دانشگاه کابل و سایر مراکز تحصیلات عالی را در خطر می بینند و با راه اندازی این نوع حمله های مرگبار در صدد ایجاد هراس و کاشتن وحشت هستند تا مانع از ادامه اقداماتی شوند که امنیت و مصونیت کانون های فکری وهابیت و تکفیری گری در مراکز علمی را تهدید می کند.
 
در این میان، ممکن است دانشجویان غیر مسلح و بی پناهی که سلاحی جز کتاب و خودکار ندارند، قربانی های بیشتری بدهند و این امر، مستلزم اتخاذ تدابیر سنگین امنیتی برای حفاظت از جان آنها و مبارزه سخت افزاری کوبنده با هسته ها و تله های ترور در اقصا نقاط کابل و شهرهای پیرامون آن است؛ اما فراتر از آن، رویدادهایی مانند حمله انتحاری در ورودی دانشگاه کابل، نباید نبرد فکری و فرهنگی و مواجهه گفتمانی با ایدئولوژي افراط در فضای فرهنگی دانشگاه کابل و سایر مراکز علمی و آکادمیک کشور را متوقف کرده یا در آن اختلال ایجاد کند. این نبرد باید با سرعت و جدیت بیشتری ادامه پیدا کند تا لانه های امن و هسته های مصون افراط گرایان و مبلغان افراط گرایی و تروریزم و تکفیری گری، در هیچ نقطه ای احساس امنیت نکنند و به این ترتیب، تروریست ها جز انتحار و انفجار و توسل دیوانه وار به خشونت، هیچ راهی برای اشاعه ایدئولوژي منحوس و منفور خود نداشته باشند.
 
علی موسوی - جمهور