سهم کشورهای منطقه از مبارزه افغانستان با تروریزم

عبدالله عبدالله؛ رییس اجرایی در پنجمین اجلاس سران کشورهای عضو کنفرانس تعامل و اعتمادسازی در آسیا (سیکا)، تروریزم را تهدیدی در برابر توسعه منطقه خواند و تاکید کرد که کشورهای منطقه نمی‌توانند یکدیگر را در برابر تروریزم تنها رها کنند.

عبدالله در اجلاس سران کشورهای عضو کنفرانس تعامل و اعتمادسازی در آسیا (سیکا) که در شهر دوشنبه؛ مرکز تاجیکستان برگزار شده، گفت: «مبارزه با تروریزم و تهدیدهای ناشی از آن تلاش‌های مشترک صادقانه با روحیه‌ منطقه‌ای را می‌طلبد.»

رییس اجرایی با بیان اینکه کشورهای عضو سیکا در بخش تامین صلح و امنیت باید با همدیگرهمکاری کنند، گفت: «با تلاش‌های صادقانه باید آسیب‌های ناشی از حملات تروریستی را کاهش دهیم." او تاکید کرد:" ما نمی‌توانیم یکدیگر را در برابر رشد تروریزم تنها رها کنیم."

عبدالله، افغانستان را تشنه صلح خواند و گفت:" افغانستان برای تامین صلح تلاش داشته و اهمیت آن را برای کشورهای منطقه و فراتر از منطقه نیز درک می‌کند."
 
عبدالله در سخنرانی اش در نشست منطقه ای سیکا بر موضوع مهمی انگشت گذارد: سهم کشورهای منطقه از مبارزه افغانستان با تروریزم.
 
بسیاری از کشورهای منطقه به افغانستان به مثابه یک کانون پرورش و اشاعه بحران و ناامنی و کشت و تولید و قاچاق مواد مخدر و و لانه امن تروریسم و باندهای مخوف مافیا و... نگاه می کنند. این نگاه، ریشه در بخشی از واقعیت هایی دارد که سال ها است در افغانستان جریان دارد و هیچکس نمی تواند آن را انکار کند یا نادیده بگیرد. شعارهای رویاپردازانه رهبران دولت افغانستان مبنی بر تبدیل افغانستان به چهارراه اقتصادی آسیا و نقطه پیوند  اقتصادهای پویای منطقه و جهان نیز واقعیت های تلخ میدانی را تغییر نمی دهد. یعنی تا زمانی که صلح و ثبات و امنیت، مستقر نشده، تروریزم منهدم نگشته، کشتزارهای وسیع کوکنار نابود نشده، ریشه فساد سیستاتیک برانداخته نشده و یک دولت عملگرا، واقع نگر و مسؤول در کابل روی کار نیامده، هیچ انتظاری نمی توان در حوزه توسعه اقتصادی افغانستان در سایه روابط آن با کشورهای همسایه و منطقه داشت.
 
با این حال، این تنها یک روی سکه بحران افغانستان است. کشورهای همسایه و منطقه که مدام از وضعیت جاری در افغانستان و بحران های پایداری که در عرصه های مختلف وجود دارد، ابراز نگرانی می کنند و در قبال تبعات و پیامدهای آن برای امنیت و ثبات در درون مرزهای ملی خود، هشدار می دهند، نباید تصور کنند که دولت و مردم افغانستان، تنها کسانی هستند که باید این وضعیت را مهار کنند و جلو بروز و صدور فاجعه و فلاکت و فساد و ناامنی و تروریزم به کشورهای دیگر را بگیرند.
 
به بیان روشن تر، دولت و مردم افغانستان نمی توانند به نیابت از کشورهای دیگر، قربانی بدهند و به تنهایی هزینه جنگ های نیابتی قدرت های رقیب جهان و منطقه را بپردازند. کشورهایی که خود را در معرض تهدیدهای مستقیم ناشی از بحران افغانستان می دانند باید در قبال ابعاد فرامرزی این بحران، احساس مسؤولیت کنند و نشان دهند که مصمم اند به کابل برای غلبه بر این وضعیت، کمک کنند.
 
 
نکته ای که به نظر می رسد برای همه کشورهای منطقه، احراز شده باشد، این است که امریکا و ناتو به ادعاها و شعارهای اولیه خود در آغاز حمله نظامی به افغانستان، وفادار نماندند و نخواستند یا نتوانستند آنگونه که انتظار می رفت، تروریزم را سرکوب کنند، یک دولت مقتدر، مشروع و مسؤول، روی کار بیاورند، مواد مخدر را محو کنند و افغانستان را به کانون تعامل و همکاری منطقه و جهان در حوزه های گوناگون بدل نمایند. در حال حاضر نیز آنگونه که الیس ویلز؛ معاون وزیر امور خارجه امریکا تصریح کرده، ایالات متحده، خود را برای شرایط پس از صلح با طالبان، آماده می کند و این بدان معناست که از نظر امریکایی ها، مأموریت افغانستان، پایان‌یافته است.
 
بنابراین، در چنین شرایطی کشورهای منطقه باید برای مهار بحران و پیشگیری از شیوع و گسترش آن به فراتر از مرزهای افغانستان، اقدامات، تدابیر و تمهیدات مسؤولانه مشخصی را روی دست بگیرند و سهم خود را در قبال این وضعیت، ادا کنند؛ در غیر آن، مسؤول آنچه رخ خواهد داد، تنها دولت و مردم افغانستان به عنوان قربانیان تروریزم وحشی و خونریز نخواهند بود؛ بلکه همه کشورهایی در این باره مسؤولیت خواهند داشت که شهروندان شان در صفوف گروه های تروریستی حضور دارند؛ ولی با بی اعتنایی از کنار آن می گذرند و تنها به هشدار و انذار بسنده می کنند.
 
علی موسوی - جمهور