تروریست‌ها و برادران تروریست‌ها

منابع در وزارت امور داخله می‌گویند که در چندروز گذشته نزدیک به ۸۰ زندانی طالبان، طبق فرمان اشرف‌غنی، از زندان‌های دولتی رها شده‌اند و این در حالی است که این افراد، مرتکب فعالیت‌های تروریستی و تخریبی‌ شده‌‌اند.
 
این منبع گفته‌است که روند آزادی زندانیان تا دو روز دیگر هم ادامه دارد و بیشتر زندانیان گروه طالبان که آزاد شده‌اند یا آزاد می‌شوند، کسانی‌اند که به فعالیت‌های تروریستی و تخریبی متهم‌اند.
 
این افراد از جمله ۸۸۷ نفری‌اند که آقای غنی در روز نخست عید فطر وعده رهایی آنان را داده‌بود.
 
آزادی این زندانیان واکنش‌ گسترده فعالان سیاسی و شهروندان را نیز در پی داشته‌است. آنان آزادی نزدیک به ۹۰۰ عضو طالبان از سوی دولت را یک‌طرفه و غیرعادلانه خوانده‌اند.
 
دولت اما مدعی است که در میان آن‌ها هیچ فرد خطرناکی دیده نمی‌شود.
 
شاه‌حسین مرتضوی؛ معاون سخنگوی ارگ گفته که افراد آزادشده، مریض یا مسن هستند؛ اما حمدالله محب؛ مشاور امنیت ملی اشرف‌غنی، احتمال بازگشت این افراد به جبهات جنگ را رد نکرده‌‌است.
 
صرف نظر از توجیهی که ارگ ارائه می دهد، طیف وسیعی از مردم و جریان های سیاسی کشور با بخشودگی یکجانبه زندانیان خطرناک وابسته به طالبان و دیگر گروه های تروریستی، مخالف اند و آن را غیر ضروری، ناموجه، ضد عدالت و فاقد پیامدهای مؤثر برای صلح و ثبات می دانند.
 
اشرف غنی برای توجیه این تصمیم خود به رأی جرگه مشورتی صلح، استناد کرده است؛ این در حالی است که همان جرگه هم از سوی بسیاری از رهبران سیاسی و نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری، تحریم شده بود و از منظر قانون اساسی هم مشروعیت حقوقی لازم را دارا نبود. از سوی دیگر، حتی اگر مشروعیت آن جرگه نیز زیر سؤال نرود، از نام آن پیداست که «مشورتی» بوده و تصمیم ها و توصیه های آن نمی تواند مبنای تصمیم گیری های بحث برانگیز به ویژه در حوزه امنیت ملی کشور قرار بگیرد.
 
آزادی تروریست های خطرناکی که همچنان به ایدئولوژی سیاه و نفرت انگیزشان باورمند اند و پس از آزادی دوباره به جبهات جنگ برمی گردند، نه در صلاحیت اشرف غنی به عنوان رییس جمهوری که دوره قدرت او منقضی شده، می باشد و نه جرگه نامشروع و «مشورتی» او می توانست به آن مجوز و اعتبار ببخشد.
 
از سوی دیگر، بسیاری از صدها نفری که به حکم اشرف غنی از زندان ها رها شده اند، مرتکب جنایت های هولناک و خونین علیه مردم و نیروهای امنیتی کشور شده اند. بر این اساس، آنها تنها مرتکب جرم علیه امنیت و حاکمیت ملی کشور نشده اند؛ بلکه همزمان، مدعیان حق العبدی دارند که برای استیفای عدالت و دادرسی عادلانه به جرایم شان، قبل از هرگونه تصمیم یکجانبه به آزادی شان، باید رأی و رضایت قربانیان جنایات آنها نیز جلب می شد.
 
نکته دیگر در این زمینه این است که آزادی صدها نفری زندانیان طالبان در شرایطی صورت می گیرد که نیروهای امنیتی همه روزه قربانی خشونت و خونریزی وحشیانه طالبان و تروریست های همدست آنها می شوند. طالبان نیروهای امنیتی را مهدورالدم می دانند  و خون شان را مباح اعلام کرده اند. آنها حتی ملاهایی را که بر جنازه نیروهای امنیتی، نماز می گزارند، به رگبار می بندند. بر این اساس، از نظر طالبان، نیروهای امنیتی نه تنها «برادر» نیستند که مسلمان و حتی انسان هم محسوب نمی شوند.
 
از جانب دیگر، نیروهای امنیتی همه روزه جان شان را در کف دست می گیرند و تروریست ها را در میدان های جنگ، به دام می اندازند؛ اما اشرف غنی به سادگی و برپایه یک توصیه مشورتی آنها را آزاد می کند.
 
همین دو روز پیش بود که جنرال فؤاد اندرابی؛ از فرماندهان شجاع ارتش در غرب افغانستان به شهادت رسید. او یک روز پیش از شهادتش نوشته بود که رهایی زندانیان گروه طالبان که "بیشترین سربازان ما را در این روزهای مذهبی زیر عنوان جهاد به شهادت می‌رسانند" به روحیه سربازان صدمه وارد می‌کند.
 
بر این اساس، کسانی که اینگونه صدها تروریست را با اعزاز و اکرام آزاد می کنند و آنها را «برادر» می خوانند یا خود تروریست اند و یا با همدلی با تروریست ها به خون هزاران نیروی امنیتی و فرماندهانی که همه روزه برای آزادی این وطن از چنگال تروریست ها، به خاک می افتند، اهانت می کنند و آن را بی رحمانه زیر پا می گذارند.
 
از سوی دیگر، حمدالله محب؛ مشاور امنیت ملی اشرف غنی، اخیرا مدعی شد که به زودی کمر طالبان را خواهند شکست. پیش از این اسدالله خالد و دیگر مقام های امنیتی هم از کشتار طالبان ابراز خوشنودی کرده و وعده شکست آن گروه را داده بودند. در این میان، باید از اشرف غنی پرسید که استراتژي امنیتی دولت او در قبال طالبان، دقیقا چیست؟ آیا آنها «برادر» اند و باید از زندان ها آزاد شوند و یا تروریست اند و باید کمرشان شکسته شود و نابود گردند؟
 
عبدالمتین فرهمند - جمهور