۰

صلح، امنیت ملی و جنگ شدید قدرت

يکشنبه ۱۹ جوزا ۱۳۹۸ ساعت ۲۲:۵۶
هم آقای خلیلزاد و هم آقایان غنی و محب می دانند که صلح در حال حاضر سرابی بیش نیست؛ زیرا جنگ قدرت و بازی های پشت پرده ای که در پی تضاد شدید منافع شکل گرفته، اجازه رسیدن به این مأمول را نمی دهد.
صلح، امنیت ملی و جنگ شدید قدرت
حمدالله محب؛ مشاور امنیت ملی اشرف غنی می گوید که تلاش‌های زلمی خلیلزاد؛ نمایندۀ ویژۀ امریکا برای صلح افغانستان را ناکام می‌داند.
 
او چندماه پیش نیز همزمان با شدت‌گیری تلاش‌های امریکا برای صلح با طالبان، خلیلزاد را متهم کرده بود که برای تصاحب قدرت در افغانستان تقلا می کند. طرح این اتهام‌، برای مشاور امنیت ملی افغانستان چالش برانگیز شد.
 
محب در این باره گفت: «من در برابر مردم افغانستان مسؤولیت دارم. من مشاور امنیت ملی کشور خودم می باشم. منافع ملی برای ما بالاتر از همه چیز است. روند صلح یک روند مغلق است. این یک از تندی‌ها بود شاید تندی‌های دیگری را هم ببینیم.»
 
وی همچنین می‌گوید که گفتگوهای صلح امریکا و طالبان بر روحیه نیروهای امنیتی نیز تأثیر بد گذاشته است.
 
مشاور امنیت ملی غنی، در واکنش به برگزاری نشست رهبران سیاسی و طالبان در مسکو و نیز برقراری ارتباط شماری از کشورهای همسایه با طالبان می‌گوید که این روابط  امنیت ملی افغانستان را تهدید می کند.
 
این در حالی است که هم امریکا، هم طالبان و هم ارگ ریاست جمهوری که در اشغال اشرف غنی و مشاوران او قرار دارد، به خوبی این ضرورت بنیادین را دریافته اند که مردم افغانستان از جنگ خسته اند و امیدوار اند به زودی شاهد استقرار صلح و پایان نبردهای مرگبار چندده ساله باشند.
 
نخستین نشانه ها در این زمینه در مشارکت مشتاقانه و پشتیبانی همه جانبه مردم از روندی دیده شد که امریکا پس از ساقط کردن رژيم سرکوبگر طالبان در سال ۲۰۰۱ میلادی آن را بنا نهاد. در آن زمان، مردم با اشتیاق و امید فراوان، از امریکا استقبال کردند؛ مردمی که به بیگانه ستیزی و رویکرد ستیهنده با استکبار و استعمار، شهره آفاق اند و تاریخ معاصر شان سراسر آکنده از نبردهای فاتحانه با قدرت های استعماری نو و کهن است.
 
بنابراین، مردم افغانستان، عاشق امریکا نبودند؛ چه اینکه از نظر آنها امریکا هم تفاوت زیادی با شوروی پیشین و استعمار پیر انگلیس نداشت و ندارد؛ اما می خواستند جنگ به هر طریقی پایان پیدا کند و آنها در آرامش، مسیر سیاسی آینده شان را مشخص کنند.
 
این رویای آرامبخش و آکنده از امید اما خیلی زود به کابوسی ترسناک و مرگبار بدل شد. جنگ بار دیگر بازگشت و استقرار دموکراسی و تأمین رفاه و اعطای آزادی های انسانی به مردم افغانستان به عنوان رهاوردهای رنگین دخالت نظامی امریکا و ناتو، به سرعت جای خود را به تأمین امنیت و مبارزه با تروریزم داد. پروژه مبارزه با تروریزم هم به زودی شکست خورد و اینک، قرار است صلح از مسیر مذاکره با همان گروهی به دست آید که دیروز به نام تروریزم، سرکوب و از قدرت، ساقط شده بود.
 
با این حال، هم آقای خلیلزاد و هم آقایان غنی و محب می دانند که صلح در حال حاضر، سرابی بیش نیست؛ زیرا جنگ قدرت و بازی های پشت پرده ای که در پی تضاد شدید منافع شکل گرفته، اجازه رسیدن به این مأمول را نمی دهد.
کابل در حال حاضر، بزرگترین مانع در برابر دستیابی به صلح است؛ زیرا تلاش های امریکا را ناکام می داند، ارتباطات رهبران سیاسی و کشورهای همسایه با طالبان را تهدیدی علیه امنیت ملی، تلقی می کند و در عین حال، تلاش می کند که این روند را در همان مسیری قرار دهد که تنها پیامد آن، بقا و استمرار قدرت ارباب ارگ باشد.
 
در این میان، البته شاید همین انگاره درباره تلاش های فشرده زلمی خلیلزاد برای دستیابی به توافق صلح با طالبان نیز درست باشد؛ همان چیزی که حمدالله محب پیشتر از آن به عنوان تقلا برای «وایسرا» شدن یاد کرده بود.
 
از جانب دیگر، تلاش رهبران سیاسی برای تحکیم ارتباط با طالبان نیز شاید با این انگیزه صورت می گیرد که آنها با توجه به تغییر رویکرد امریکا در قبال آن گروه، احساس می کنند که آینده سیاسی افغانستان به کام طالبان است؛ بنابراین، از هم اکنون تلاش می کنند با بهبود روابط خود با آن گروه، جایگاهی برای خود در دولت آینده، کسب کنند.
 
بر این اساس، جنگ شدید قدرت به نام صلح در پشت پرده جریان دارد و همه این موارد، تهدیدهایی بالقوه علیه امنیت ملی است. اگرچه اشرف غنی و حمدالله محب، تصور می کنند که این تنها تلاش های خلیلزاد و ارتباطات رهبران سیاسی با طالبان است که امنیت ملی را تهدید می کند؛ اما در عمل، رفتارهای تحکم آمیز خود آنها برای ماندن در قدرت حتی به بهای نقض آشکار قانون اساسی و ایجاد مانع در مسیر صلح هم امنیت ملی را تهدید می کند و آینده مبهم و ترسناکی را در برابر سیاست و امنیت افغانستان قرار می دهد.
 
علی موسوی - جمهور
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما *

پربازدیدترین