۰

نشست مسکو؛ ائتلاف احزاب و طالبان علیه حکومت

پنجشنبه ۱۸ دلو ۱۳۹۷ ساعت ۱۵:۲۲
اکنون حکومت بیش از هر زمان دیگری تصور می کند که تنها مانده و در انزوا قرار گرفته است؛ زیرا احزاب و شخصیت های سیاسی مخالف حکومت در نشست مسکو با طالبان، علیه حکومت ائتلاف کرده اند.
نشست مسکو؛ ائتلاف احزاب و طالبان علیه حکومت
گروه‌های سیاسی مخالف حکومت افغانستان و نمایندگان طالبان در نشست مسکو توافق کرده‌اند که برای تامین صلح، نیروهای خارجی به صورت کامل از افغانستان خارج شوند.
 
در قطعنامه‌ای که در پایان دومین روز این نشست صادر شد، همچنین آمده که افغانستان باید سیاست بی‌طرفی‌ را در مسایل منطقه‌ای و بین‌المللی اتخاذ کند.
 
در این قطعنامه همچنین روی حذف نام رهبران طالبان از فهرست سیاه سازمان ملل و به رسمیت‌ شناخته شدن دفتر سیاسی این گروه در قطر تاکید شده است.
 
شرکت‌کنندگان روی "حقوق زنان در مطابقت به ارزش‌های اسلامی و حقوق سیاسی، مدنی و آزادی بیان مطابق اصول اسلامی" تاکید کرده‌اند.
 
در این قطعنامه با اشاره به نهادهای امنیتی آمده که شرکت‌کنندگان نشست "روی حفظ، تقویت و اصلاح نهادهای بنیادی دفاعی و دیگر نهادهای ملی افغانستان بعد از توافق صلح تاکید دارند."
 
شرکت کنندگان همچنین توافق کرده‌اند تا گفتگوهای "بین‌الافغانی" ادامه یابد و نشست بعدی در دوحه پایتخت قطر برگزار شود.
 
نکته اول این است که آنچه روی کاغذ مطرح شده است، به بسیاری از نگرانی هایی که امروزه مردم و ناظران سیاسی افغانستان از احتمال تحمیل خواست های طالبان و امریکا بر احزاب و بازیگران سیاسی افغانستان دارند، پاسخ می دهد؛ زیرا برپایه اعلامیه پایانی نشست مسکو، طرف های شرکت کننده در این نشست، به طور کلی توافق کرده اند که نیروهای خارجی از افغانستان، خارج شوند، نهادهای امنیتی و دفاعی کشور، حفظ و تقویت شوند، حقوق زنان، حقوق سیاسی و مدنی شهروندان و آزادی بیان، رعایت شود و گفتگوهای «بین الافغانی» میان احزاب و طالبان همچنان ادامه پیدا کند.
 
این در حالی است که پیش از این، یکی از عمده ترین نگرانی ها این بود که در صورت خروج نیروهای خارجی از افغانستان - آنگونه که عباس استانکزی؛ از مذاکره کنندگان ارشد طالبان گفته بود- ممکن است نیروهای امنیتی کنونی منحل شوند و جای آن را ملیشه های طالبان بگیرند. نگرانی دوم این بود که با بازگشت طالبان به قدرت، آنچه از آن به عنوان «دستاوردهای ۱۸ ساله» یاد می شود، از میان برود و یک نظم یکجانبه طالبانی مستقر شود که پیشتر نمونه ای از آن را در جریان استیلای رژيم «امارت اسلامی» طالبان بر افغانستان، شاهد بودیم. سومین نگرانی نیز این بود که نشست مسکو، تنها به روند مذاکرات صلح مورد نظر امریکا و طالبان، مشروعیت و اعتبار ببخشد و نقش نهادهای ملی، جریان های قومی و احزاب سیاسی منتقد دولت و ضد طالبان را در این روند، تضعیف کند و در نهایت، زمینه ساز تحمیل برآیند صلح امریکا و طالبان شود؛ اما به نظر می رسد که احزاب و بازیگران سیاسی حاضر در نشست مسکو، این توفیق را به دست آورده اند که در کنار تأکید بر خواسته های کلیدی طالبان از روند صلح، شماری از انتظارات و اهداف استراتژیک خود در این روند را نیز مطرح کرده و آنها را در بیانیه پایانی این نشست بگنجانند.
 
با این حال، هنوز میان آنچه روی کاغذ صورت گرفته و با آنچه در عمل رخ خواهد داد، فاصله فراوانی وجود دارد. تجربه ۴۰ سال جنگ و تلاش های ناموفق صلح در افغانستان، به ما می آموزد که نه زود باور کنیم، نه بیش از اندازه، خوشبین باشیم و نه پیش از آنکه محک تجربه آید به میان، دست به داوری زودهنگام بزنیم و حکم های قطعی و راسخ و محکم صادر کنیم.
 
وضعیت شکننده تر از آن است که تصور می شود. نشست مسکو به عنوان نخستین گام، شاید برای روشن کردن کورسوهای امید برای دستیابی به صلح، کافی و مؤثر باشد؛ اما این تنها آغاز راهی است که با یک گام کوچک و کوتاه شروع شده؛ راهی سنگلاخی، دشوارگذار و ناهموار، با خطرهای مرگبار همواره در کمین.
 
در این میان، حکومت همچنان تلاش می کند تا از تمام تریبون هایی که در اختیار دارد، نشست مسکو را عاری از اهمیت و اثرگذاری نشان دهد. حق با حکومت است؛ زیرا برخلاف انتظار، احزاب و چهره های سیاسی شرکت کننده در گفتگوی مستقیم با طالبان، هیچ حمایت ملموس و مؤثری از لزوم شرکت حکومت در گفتگوهای صلح نکردند. آّنها همچنین با توافق با طالبان روی برگزاری دومین نشست غیر حکومتی صلح در قطر، چه بسا آخرین امیدهای حکومت برای این مهم را هم نابود کردند و طرح تازه ای از گفتگوهای «بین الافغانی» درانداختند؛ طرحی که ممکن است مورد تأیید امریکا و روسیه و طالبان باشد؛ اما هرگز به سود حکومت نیست.
 
اکنون حکومت بیش از هر زمان دیگری تصور می کند که تنها مانده و در انزوا قرار گرفته است؛ زیرا احزاب و شخصیت های سیاسی مخالف حکومت در نشست مسکو با طالبان، علیه حکومت ائتلاف کرده اند؛ درست همان کاری که پیشتر احزاب و چهره های سیاسی بیرون از حکومت، تصور می کردند که از سوی ارگ ریاست جمهوری و مجاری حکومتی صلح، در تبانی با طالبان، علیه آنها انجام شده است.
 
علی موسوی - جمهور
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما *

پربازدیدترین