۰

پیمان امنیتی، لقمه‌ای که گلوگیر شد

پنجشنبه ۲۲ سنبله ۱۳۹۷ ساعت ۰۰:۵۷
رنگین دادفر سپنتا؛ مشاور امنیت ملی حامد کرزی و حنیف اتمر؛ مشاور امنیت ملی اشرف غنی که یکی در تدوین پیمان امنیتی و دیگری در امضای نهایی آن، نقش مستقیم داشتند، بدون تردید در قبال این وضعیت بحرانی و تنش آلود و جنایت های ناشی از آن مسؤول اند.
پیمان امنیتی، لقمه‌ای که گلوگیر شد
بازبینی پیمان امنیتی افغانستان- امریکا در نشست علنی روز چهارشنبه مجلس به رأی گذاشته شد و اکثریت نمایندگان حاضر، به آن رأی مثبت دادند و تنها ۴ نماینده مخالفت کردند.
 
همایون همایون؛ نایب اول مجلس نمایندگان که ریاست این جلسه را بر عهده داشت، گفت: پیمان امنیتی امریکا هیچ سودی نداشته است. نمایندگان نباید به حرف اکتفا کنند؛ بلکه با استفاده از صلاحیت های قانونی خود پیشنهاد بازنگری دهند.
 
به گفته او، نمایندگان باید فشار بیاورند که یا این پیمان لغو شود و یا اینکه تمام مواد آن تطبیق شود.
 
آقای همایون افزود: اگر این پیمان لغو و یا تطبیق نشود، ما همچنان روزانه حدود 400 نفر تلفات خواهیم داد.
 
به این ترتیب، مجلس نمایندگان در نشست آینده، تصمیم گیری در باره سرنوشت پیمان امنیتی با امریکا را در دستور کار قرار خواهد داد.
 
تصمیم نمایندگان نشان می دهد که پیمان امنیتی با امریکا حتی حد اقل های انتظارات، امیدها و وعده هایی را که طرفداران این پیمان مطرح می کردند، برآورده نکرده است.
 
صرف نظر از اینکه تصمیم تازه مجلس نمایندگان مبنی بر بازبینی این پیمان، با توجه به سلطه همه جانبه امریکا بر افغانستان و همچنین ترس از معاملات مفسدانه و تطمیع دالری نمایندگان مجلس در آخرین روزهای کار پارلمانی آنها به چه سرانجامی خواهد رسید، واقعیت این است که پیمان امنیتی دیگر توجیه و مشروعیت خود را برای مردم افغانستان از دست داده است.
 
پیمانی که قرار بود با امضای آن، افغانستان با یافتن یک «شریک استراتژيک» دایمی و مقتدر برای همیشه در برابر تروریزم، ناامنی، دخالت و تجاوز خارجی و... بیمه شود و امریکا به سرعت افغانستان را به جاپان یا کوریای جنونی دیگری از منظر رفاه و آرامش و صلح و پیشرفت تبدیل کند؛ اما چهار سال پس از امضای این پیمان وضعیت به گونه ای است که حتی بالاترین مرجع قانون گذاری که روزی این پیمان و پیمان استراتژيک را با اکثریت آرا تصویب کرده بود و به مخالفان انگشت شمار آنها اجازه حرف زدن را نیز نداده بود، اینک به این نتیجه می رسد که چاره ای جز بازبینی یا فسخ کامل این پیمان یکجانبه وجود ندارد.
 
در این میان اما نباید از یاد برد که این تنها پیمان امنیتی نیست که عامل بدبختی ها، نابسامانی ها، خون ریزی ها و جنایت های چهار سال اخیر در کشور می باشد؛ بلکه از دیگر عوامل این وضعیت، همان هایی هستند که با تبلیغ گسترده این پیمان استعماری، به چشم مردم افغانستان خاک می زدند، منتقدان آن را متهم به بیگانه پرستی و وابستگی خارجی می کردند و آن را سراسر به سود افغانستان، امنیت، ثبات و رفاه و پیشرفت و توسعه کشور می دانستند.
 
رنگین دادفر سپنتا؛ مشاور امنیت ملی حامد کرزی و حنیف اتمر؛ مشاور امنیت ملی اشرف غنی که یکی در تدوین پیمان امنیتی و دیگری در امضای نهایی آن، نقش مستقیم داشتند، بدون تردید در قبال این وضعیت بحرانی و تنش آلود و جنایت های ناشی از آن مسؤول اند.
 
در این میان البته بخشی از مسؤولیت، مستقیما به نمایندگان شورای ملی، تعلق می گیرد؛ همان هایی که برخلاف نورم و اخلاق و اصول و قوانین کار پارلمانی، به همصنفان خود، حتی اجازه نقد و ارزیابی متن و مفاد پیمان های امنیتی و استراتژيک را نیز ندادند و با هیاهو و سر و صدا آن را تصویب کردند.
 
این افراد در برابر وجدان خود، قوانین ملی و مردم افغانستان، متهم اند و باید مورد مؤاخذه قرار بگیرند. تحمیل ۴۰ هزار قربانی در جریان ۴ سال بر مردم افغانستان، تنها یکی از هزینه های این پیمان بوده است و این چیزی است که باید از مدافعان و هواداران دیروز این پیمان، پرسیده شود.
 
پیمان امنیتی اما قرار نبود افغانستان را به بهشت رفاه و امنیت منطقه، بدل کند. دوستی استراتژيک با امریکا لقمه بزرگی بود که در گلوی رویاپردازان ساده لوح مبلغ پیمان امنیتی گیر کرد. امریکا هیچگاه به دولت افغانستان به مثابه یک متحد استراتژيک نگاه نکرده است که اگر چنین بود تاکنون اثری از پاکستان و تروریست های پاکستانی نبود.
 
این پاکستان است که همچنان متحد استراتژيک امریکاست و علیرغم تحمیل جنگ و صدور پیوسته و مستمر تروریزم به افغانستان، همچنان با امریکا مراودات دیپلماتیک گسترده دارد و صرف نظر از لفاظی های فریبنده رسانه ای، روابط دو کشور، همچنان پایدار و عادی است.
 
عبدالمتین فرهمند - جمهور
 
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما *

پربازدیدترین