آشوب های جاری در قلب قدرت امریکا به معنای آن است که با پایان ترامپ، ترامپیسم پایان نمی یابد؛ بلکه دوباره متولد می شود و پرشورتر از همیشه، هستی خود را به امریکایی ها و جهانیان ابراز می دارد.
تسخیر کنگره، شلیک به قلب لیبرال دموکراسی امریکایی بود؛ همان چیزی که ترامپیسم برای تولد دوباره با پایان ترامپ به آن نیاز داشت.

«روزی سیاه و شرم آور برای امریکا» این تعبیری است که از روز چهارشنبه تاکنون بارها تکرار شده است؛ درست پس از آنکه هواداران خشمگین ترامپ به فراخوان او برای اجتماع بزرگ در واشنگتن، لبیک گفته، فراهم آمدند و از سخنان تنش آمیز او برای شورش و آشوب، الهام و انگیزه گرفتند تا نتیجه انتخاباتی را که به تعبیر رهبر محبوب شان، از او «دزدیده شده» به نفع ترامپ برگردانند.

معترضان به کنگره نزدیک شدند، موانع امنیتی را درهم شکستند، از دیوارهای ساختمان گنبدی‌شکل فرارفتند و به درون تالارهای نماد دموکراسی امریکا نفوذ کردند.

این نخستین بار پس از اشغال کنگره امریکا توسط نظامیان انگلیسی بود که یک نیروی مهاجم، ساختمان مرکز قانون گذاری امریکا را اشغال می کرد.

سیاستمداران امریکایی همگی – حتی آنهایی که تا آن لحظه سرسختانه از ترامپ حمایت می کردند – احساس شرم و سرافکندگی کردند. برخی از آنها به وضوح از یک فروپاشی و افول سخن گفتند. 

برای ترامپ اما وضعیت چندان غیر عادی نبود. او با صبر و طمأنینه و اعتماد به نفس منحصر به فردش، با معترضان و مهاجمان، همدردی کرد؛ اما از آنان خواست آرام باشند و متفرق شوند.

کارزار توییتری ترامپ توسط مدیران این شبکه اجتماعی، لگام زده شد و حساب کاربری او برای ۱۲ ساعت، تعلیق گردید. فیسبوک و دیگر غول های مجازی امریکا هم اقدامات مشابهی را روی دست گرفتند. 

افزون بر این، حتی تندروترین حامیان ترامپ نیز از حمایت او اعلام برائت کردند؛ از جمله لیندزی گراهام؛ سناتوری تندرو و حامی اصلی سیاست ها و تصمیم های بحث برانگیز او که در طول ۴ سال گذشته، همواره از او ستایش کرده و در کنارش ایستاده بود. او اعلام کرد که (حمایت از ترامپ) دیگر کافی است!

این یعنی پایان ترامپ، نه تنها برای امریکا که برای همه جهانی که کابوس ترسناک و ژست های نفرت انگیز او را ۴ سال تمام تحمیل کردند. برای ترامپیست ها اما هنوز چیزی تمام نشده؛ بلکه چه بسا شروع شده باشد.

آشوب های جاری در قلب قدرت امریکا به معنای آن است که با پایان ترامپ، ترامپیسم پایان نمی یابد؛ بلکه دوباره متولد می شود و پرشورتر از همیشه، هستی خود را به امریکایی ها و جهانیان ابراز می دارد.

تسخیر کنگره، شلیک به قلب لیبرال دموکراسی امریکایی بود؛ همان چیزی که ترامپیسم برای تولد دوباره با پایان ترامپ به آن نیاز داشت.

آنها آمدند تا اعلام کنند که اشغال کاخ سفید و هر دو اتاق کنگره توسط دموکرات ها نمی تواند روند فروپاشی امریکا از درون را متوقف کند؛ این چیزی است که ترامپیسم آشکارا آن را فریاد می زند.

اینکه آشوب با کشته شدن ۴ نفر و دستگیری ده ها نفر دیگر، توسط اف بی آی، گارد ملی، عوامل «سیا» و دیگر نیروهای سرکوب، مهار شده، لزوما مسیر ترامپیسم را برای همیشه تغییر نخواهد داد. این نقطه آغاز ترامپیسم بود و این آتش که دیگر زیر خاکستر پنهان نیست، با استفاده از هر جرقه کوچکی به لهیبی مهیب به جان بنیان های دموکراسی امریکایی خواهد افتاد.

در کاخ سفید، زمزمه های استعفای سریالی اعضای کابینه ترامپ، بلندتر از همیشه شنیده می شود. چیزی که در ۴ سال گذشته، امری معمول و عادی بوده؛ حالا ممکن است به ابزاری برای اعلام برائت از آشوبگری های اقتدارگرایانه ترامپ تبدیل شود تا تاریخ، این ننگ بزرگ را به حساب همه کسانی که در کاخ قدرت با او کار می کنند، ننویسد. نمایندگان کنگره هم از استیضاح یا استعفای ترامپ، سخن می گویند.

او حتی شاید پس از واگذاری قدرت به سرعت تحت پیگرد قضایی قرار بگیرد، محاکمه و زندانی شود؛ اما ترامپیسم با استعفا، استیضاح، حبس و حتی مرگ ترامپ، نخواهد مرد؛ این جنبشی است که دیروز ظهور و بلوغ جدی اش را یکبار دیگر به رخ کشید و از این پس، نظم و ثبات امریکایی در فرایند فرساینده فروپاشی از درون به چالش خواهد کشید.

علی موسوی - جمهور