غزنی روی گسل سقوط

شماری از اعضای سنا تاکید می‌کنند که وضعیت امنیتی شهر غزنی نگران کننده است و اگر توجه نشود، همانند شهر قندوز به دست طالبان سقوط خواهد کرد.

عبدالرحیم حسنیار؛ عضو سنا با اشاره به حمله گروهی طالبان بر مرکز ولسوالی خوگیانی در حومه شهر غزنی، گفت:"تهدیدهای امنیتی در شهر غزنی بیشتر از هر زمان دیگر است و اگر به امنیت این ولایت توجه نشود ولایت غزنی به قندوز دوم تبدیل خواهد شد".

آقای حسنیار افزود که طالبان بر پست‌های امنیتی اطراف شهر غزنی همواره حملات گروهی انجام می‌دهند و قصد دارند شهر غزنی را سقوط دهند.

جمعه‌دین گیانوال؛ دیگر عضو سنا نیز گفت که وضعیت امنیتی در غزنی خراب است و افزود که مقام‌های محلی غزنی گزارش دقیقی از وضعیت این ولایت را به مرکز نمی‌فرستند و این مساله قابل نگرانی است.
فضل‌هادی مسلمیار؛ رییس سنا به کمیسیون امنیت داخلی این مجلس دستور داد تا نگرانی‌های امنیتی سناتوران را با مسؤولان وزارت داخله در میان بگذارد.

غزنی از دیرزمان به این سو یکی از ناامن ترین ولایت های افغانستان بوده است. این در حالی است که به گفته مردم و شهروندان این شهر، نیروها و هلیکوپترهای خارجی مدام در حال گشت زنی بر فراز این شهر هستند و صدای شلیک سلاح های سنگین از سوی مراکز نظامیان خارجی و تروریست های طالبان، یکی از معمول ترین رویدادها در زندگی روزمره مردمان این شهر است.

مسؤولیت امنیت ولایت غزنی نیز مدت هاست که مانند سایر مناطق کشور به نیروهای داخلی واگذار شده؛ اما ولسوالی های این ولایت همچنان ناامن و بی ثبات اند.

پیش از این، مرکز غزنی در تناسب با ولسوالی های این ولایت ناامن، وضعیتی به مراتب باثبات تری داشت؛ اما اخیرا دامنه ناامنی ها به درون این شهر نیز گسترش یافته است؛ به گونه ای که نام پایتخت فرهنگ و تمدن اسلامی سال‌ هاست که با نام گروه ‌های متحجر، ضد فرهنگ و تمدن ‌ستیزی مانند طالبان و القاعده و اخیرا داعش گره خورده است و وجود حاکمان محلی طالب ‌گرا و تروریست‌ پرور نیز بر حجم مشکلات این ولایت ناامن و جنگ‌ زده افزوده است.

غزنی از دیرباز به این ‌سو خطه‌ خورد و خواب و خشم و شهوت تروریست‌ هایی بوده است که از پاکستان تا چچن و ازبکستان در این کنام امن خون ‌آشام ‌های جهان، سنگر گرفته و آرمیده اند تا خون مردمان آن را به شیشه کنند و ناامنی و ترور و تحجر را چون شمشیر داموکلس بر ساکنان آن آخته و افراشته نگه ‌دارند.

حاکمان و والی‌ های تروریست‌ پرور پیشین هم در این راستا کمک کرده اند. والی‌ های غزنی در گذشته، غالبا از اعضای ارشد حزب اسلامی به رهبری گلبدین حکمتیار بوده اند و مشخص نیست که چه حکمت و مصلحتی وجود دارد که رؤسای جمهوری دیروز و امروز و دیگر سیاست‌ گذاران حوزه ‌های اداری و حکومتی در کابل، تاکنون به این نتیجه نرسیده اند که مردم غزنی نیز با توجه به پیشینه‌ فرهنگی، تاریخی و تمدنی درخشان و تاریخ ‌سازی که دارند شایسته‌ بهترین، باسوادترین و دموکرات‌ ترین رهبران محلی اند.

حاکمیت ریش و پشم فاقد سواد و درک و دانایی و عدم تعهد ملی دیگر کافی است. آنها شایسته‌ رهبرانی اند که بتوانند به خوبی از مفاخر فرهنگ و تمدن و تاریخ سراسر افتخار و عزت شان دفاع کنند.

این شهر، پایتخت فرهنگی جهان اسلام نام‌ گذاری شده بود؛ در حالی که والی‌ های متحجر و تروریست‌ پرور آن در گذشته، با وصف صرف بودجه‌ های کلان میلیون‌ ها دالری، نتوانستند سیمای خاک‌ آلود و گردگرفته‌ شهر اندوهگین غزنی را تغییر دهند و در زندگی مردمان و ساکنان آن تغییری جدی و چشمگیر ایجاد کنند.

غرش هلیکوپترهای ناتو و ائتلاف در ارتفاع پایین و پایین ‌تر از دیوار صوتی و همچنین صدای ممتد و مستمر گلوله در اطراف این شهر، شاید عمده ‌ترین دستاورد حاکمان محلی وابسته به حزب اسلامی در غزنی باشد.

ناامنی‌ ها به اندازه ‌ای در غزنی گسترش یافته است که بخش‌ هایی از مرکز شهر نیز دیگر نمی ‌تواند احساس امنیت کند. مناطق حومه‌ شهر و بسیاری از ولسوالی ‌های ۱۸ گانه‌ این ولایت یا در کنترل مستقیم طالبان و تروریست‌ ها قرار دارند و یا آنکه در معرض رعب و وحشت و تهدید مستمر و پیوسته آنها هستند.

نگرانی ها از تلاش داعش برای ایجاد پایگاه نظامی در غزنی نیز بر مشکلات پیچیده این ولایت، افزوده است. پیش از این، باری ریاست امنیت ملی از بازداشت سخنگوی والی پیشین غزنی به عنوان «سخنگوی داعش» خبر داد و گفت که او به نمایندگی از داعش، با انتشار نوارهای صوتی، مسؤولیت جنایت‌ های این گروه را بر عهده می ‌گرفت و با رسانه ‌ها ارتباط برقرار می ‌کرد.

این‌ همه در حالی است که فرصت طلایی و استثنایی نام ‌گذاری غزنی به عنوان پایتخت فرهنگی جهان اسلام نیز در میان‌ فساد و سودجویی و استفاده ‌های شخصی و قوم‌ گرایی و تروریست ‌پروری و ایجاد ناامنی ‌های هدفمند و مدیریت ‌شده و سازمان‌ یافته و بی‌ کفایتی و ناکارآمدی حاکمان بی ‌مسؤولیت محلی پیشین این ولایت، عملا از دست رفت و این ولایت همچنان ناامن و خاک ‌آلود و فقیر و جنگ زده و وحشت‌ زده باقی ماند و همین بی ‌کفایتی و بی ‌مسؤولیتی کارگزاران حکومت فاسد محلی غزنی، سبب شد که هرروز گروه‌ های جدید تروریستی در این ولایت سر بر‌آورند که تازه ‌ترین آن، اینک داعش است.

با این وصف، داعش در غزنی شاید بیش از هر ولایت دیگر، امکان رشد و نفوذ داشته باشد؛ زیرا میراث شوم به جا مانده از سال ها سلطه والی های تروریست پرور غزنی، این امکان را برای تروریست های داعش کاملا فراهم کرده است که در هر نقطه از این ولایت که عزم داشته باشند، اقدام به ایجاد پایگاه نظامی کنند.

با این حساب، روشن نیست که سیاست امنیتی دولت برای نجات غزنی به عنوان ولایتی که همچنان روی گسل سقوط قرار دارد، وضعیت چیست. کارشناسان هشدار می دهند که اگر حاکمان محلی غزنی از سوی حکومت مرکزی، مورد توجه و نظارت قرار نگیرند و هشدارهای مکرری که نسبت به نفوذ و حضور داعش در غزنی و وخامت وضعیت امنیتی آینده این ولایت، داده می شود از سوی مقامات حکومت مرکزی در کابل، جدی گرفته نشود، بروز هرج و مرج، بی ثباتی و جنگ در غزنی مانند آنچه در قندوز شاهد بودیم و اینک در بسیاری از مناطق دیگر کشور، شاهد هستیم، هرگز دور از انتظار نخواهد بود.

امنیت در غزنی به شدت شکننده و آسیب پذیر است. این ولایت در طول سال های گذشته به گونه ای جدی، در معرض توجه تروریست های مسلح اعم از طالبان، القاعده، ازبک ها، چچنی ها، پاکستانی ها، کماندوهای اسلامی و اینک داعش قرار داشته است؛ بنابراین، روشن است که تروریست های خارجی به کمک مقام های خیانت پیشه پیشین مسلط بر غزنی، هسته گذاری های خطرناکی در این ولایت انجام داده اند و به این ترتیب، آینده امنیتی این ولایت، به شدت در معرض آسیب است.

این امر را می توان از تحرکات گاه به گاه دشمنان در غزنی نیز شاهد بود. به عنوان نمونه، پس از سقوط شهر قندوز به دست طالبان در سال گذشته خورشیدی، طالبان بزرگترین لشکرکشی نظامی را در غزنی سازمان دادند. در آن زمان، برخی منابع امنیتی مدعی شدند که اختر منصور؛ رهبر گروه طالبان نیز با حضور در ولسوالی اندر غزنی، از نزدیک بر عملیات تروریستی غزنی، مشارکت و نظارت داشته است.

آن عملیات به سرعت از سوی نیروهای امنیتی، پس زده شد؛ اما این به تنهایی کافی نیست که نسبت به نگرانی های ناشی از نفوذ و هسته گذاری تروریزم در این ولایت، بی تفاوتی و سکوت اختیار کنیم؛ به ویژه در شرایطی که هنوز به نظر می رسد دولت مرکزی، خطر سقوط غزنی را به اندازه کافی، جدی نگرفته و برنامه مشخصی برای مهار آن ندارد.

عبدالمتین فرهمند- خبرگزاری جمهور